De kinderafdeling – angst onder ogen komen

image_pdfimage_print

KinderafdelingDinsdag ben ik een angst onder ogen gekomen samen met mijn maatschappelijk werkster. Dit vertel ik jullie in een filmpje.

Deze dag gebeurde er nog meer waardoor ik de dag erna tijdens het sporten bij de fysio een emotionele break down kreeg. Dit alles heb ik niet in het filmpje verwerkt aangezien het al zo lang filmpje is. Toen ik onderweg naar huis was (op het station) na het heftige wat ik had meegemaakt, werd ik gebeld. Opnemen had ik weinig zin in, door alle emoties. Maar hij bleef maar af gaan, en werd zelfs ingesproken. Toen heb ik maar terug gebeld, het was een vrijwilligster van Humanitas. Daar had ik me de dag ervoor aangemeld voor rouwverwerking, en wilde mijn verhaal graag horen. Ik had niks over mijn verhaal op het formulier ingevuld omdat ik geen idee had wat ik erop kwijt moest. Ik stamelde maar wat aan de telefoon, en zei toen vind het niet zo fijn nu iets te vertellen aangezien ik op het station sta. Ze zou me later terug bellen. Ik hang op en daarna werd ik gelijk weer gebeld, kindergeneeskunde UMCG… Die had gelukkig gelijk door dat ik niet thuis was, en zou die middag ook terug bellen. Thuis belde die vrijwilligster eerst terug, en dat was een fijn gesprek. Ik heb nog nooit zoveel gehuild als toen. Ze raakte me diep. En hebben een afspraak gemaakt voor een intake bij mij thuis. Daarna belde het ziekenhuis weer, en wilde gelukkig alleen maar een afspraak maken. Ik was even bang dat ze me aan de telefoon de uitslag van de obductie ging vertellen. Over 3 weken hebben we een afspraak daarvoor. Aan de ene kant duurt het me te lang, maar aan de andere kant is het denk wel even goed zo. Moet echt even een stapje terug nemen in alles wat ik doe. Want die break down was niet voor niks.

Please follow and like us:
Pin Share

Comments

comments

7 thoughts on “De kinderafdeling – angst onder ogen komen

  1. Lieve schat, heb vol bewondering geluisterd en gekeken. Diep, diep, diep respect !! Vond het ook wel moeilijk omdat ik gewoon zie hoeveel verdriet je hebt en dat raakt me diep. Dikke knuffel xxx

  2. Lieve ,lieve meid , wees alsjeblieft niet meer zo onzeker ,want wat heb je dit prachtig verwoord ! ook in de gesprekken die ik met je heb gevoerdt ben je in het begin heel onzeker geweest maar ,ontpopte je je daarna als zo,n krachtig persoon ! kan alleen maar zeggen dat ik steeds meer respect voor je krijg ! je mag trots zijn op jezelf !!! tot morgenochtend !! liefs

  3. Lieve Debby wat schrijf je mooi maar wat vertel je ook prachtig. Met verdriet lees ik je verhaal en bekeek ik je filmpje elke keer voel ik een stukje van je pijn door je verhaal en nu door je filmpje. Een kindje is je kostbaarste bezit’ en dat je dat dan zobmaar los moetvlaten is ondragelijk. Diep respect en medeleven. Liefs Wendy

Laat een antwoord achter aan Debbie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge