Gedachten stroom 3*

Jullie zeggen steeds wel wat een sterke en krachtige vrouw ik ben. Nou zo voelt dat anders echt niet. Je zal me maar in de nachten mee moeten maken. Dan nemen jullie die woorden echt wel terug.

Mijn nachten zijn echt killing. Wat ben ik doodop en vreselijk veel pijn. Al 4 weken lang slaap ik nauwelijks tot niet. En het alleen niet slapen is nog niet zo,n heel groot probleem. Maar die onrust en paniek in mijn lichaam wel. Niet gewoon rustig blijven liggen omdat je zoveel pijn hebt, je hart gaat als een wilde tekeer. En ik kan het gevoel niet stoppen.

Slaappillen werken niet. Iets kamerings van Bach werkt steeds een paar uurtjes, maar echt van slapen doe je ook niet. Dan de melatonine heb ik gebruikt nu voor een nacht. Wat werd ik onwijs duf zeg, maar teveel pijn in me lichaam om rustig te blijven liggen. Ik raakte in paniek, en dan ik weet het dan echt niet meer.

Dokterdienst bellen in de nacht hoe belachelijk het ook klinkt. Uiteindelijk pillen voor geschreven te krijgen en bezorgt moeten worden. Gelukkig zelf een beetje rust gevonden. En blijkbaar toch eventjes in slaap gevallen. Erachter komen dat de pillen niet bezorgt zijn. Maar was toen alweer onrustig. Half 4 in de nacht eruit en de bank op. Toch weer even bellen met de Dokterdienst wat er is gebeurd. Arts niet doorgeven hebben voor bezorging. Toen ze daar achter kwamen hebben ze besloten het maar even zo te laten in de hoop dat ik al in slaap was gevallen. En wilde de beslissing niet voor me maken om 50 euro bezorg kosten te laten betalen. Wel fijn achteraf, maar lig nu wel weer met een onrustig lichaam op de bank.

Die onrust en paniek moet aangepakt worden, maar hoe. Wat moet ik doen om weer te kunnen slapen. Ja het probleem verwerken, maar hoe doe je dat!

Toch maar weer een nieuwe afspraak maken met mijn huisarts en het daar eens over te hebben. Ik trek dit echt niet langer meer, maar heb geen keuze. Die knop kan ik niet zomaar omzetten, van en nu ga ik slapen. Hoe vaak heb ik mezelf dat horen zeggen. Van Deb en nu lekker rustig gaan slapen, niks aan de hand dat gaan we gewoon doen. Nou het is me dus nog niet gelukt. En helemaal niks werkt lijkt het wel.

En dan je ook nog tot last voelen bij je man die wel gewoon slaapt. En het niet begrijpt wat er bij mij gebeurd. Nee ik begrijp het ook niet. Dan kon ik er misschien nog iets mee. Weet natuurlijk waar de onrust vandaan komt. Maar een oplossing valt niet even uit de lucht.

Zou willen dat ik even helemaal niks meer hoefde te voelen.