Hulp voor mij postnatale depressie

image_pdfimage_print

Ik heb lang getwijfeld en nog twijfel ik of ik hier goed aan doe om het nu op dit moment naar buiten te gooien. Maar aangezien ik nu reacties krijg van zie ik de ernst van de zaak wel in, en laat ik mij wel helpen. Ja natuurlijk weet ik heel goed dat er iets moet gebeuren, en al een hele tijd. Daar heb ik zelf heel erg boven op gezeten. Alleen ik twijfelde het te vertellen tijdens de behandeling die ik nu heb, want kan ik jullie reacties wel aan. Maar goed jullie reacties nu zijn nog steeds moeilijk te lezen, omdat jullie denken dat ik maar wat aanklooi met Max en alleen met hem thuis zit. Nou dat is dus helemaal niet zo.

Hoop geregel

Al weken geleden heb ik al geroepen tegen alle hulpverleners om mij heen dat ik opgenomen wilde worden samen met Max. Dat dit in mijn hoofd de enige oplossing zou zijn voor mijn depressie. En dat ik er thuis voor nu gewoon niet uitkom. Dit wil ik mijzelf niet aan doen, maar Max natuurlijk helemaal niet. Gelukkig ben ik zelf iemand die achter dingen aan gaat, als anderen niet mee willen/kunnen werken. Mijn huisarts stuurde mij naar Lentes, wilde mij zeker niet verwijzen voor opname. Voor Lentes moest ik even wachten tot ik een intake gesprek kreeg, ondertussen kwam dus crisisdienst bij mij thuis. Omdat het gewoon niet goed ging, in die periode heeft mijn partner het even volledig van mij overgenomen. Tijdens het intakegesprek werd er gelukkig positief gereageerd op mijn verzoek voor opname. Zo ging mijn huisarts ook mee in dit plan, al vond hij wel dat het erg ver weg is van ons thuis. Maar dat gaat hem niets aan, dat is een beslissing van mij en mijn partner. En als dit de juiste zorg is voor nu, dan gaan we dat gewoon doen.

Opname

Inmiddels is het mijn tweede week opname voor mijn depressie in het St Anthonis ziekenhuis in Utrecht, op de MBU. Dit is een opname voor moeder en kind, dus Max is bij mij. Er wordt goed voor Max gezorgd door mij en gedeeltelijk door de verpleegkundigen hier. Zelf heb ik een best druk programma met therapieën. De ene dag is wat rustiger dan de andere dag, bijvoorbeeld woensdag staat er alleen PMT op het programma. (Psychomotorische therapie  is een behandelvorm voor mensen met psychosociale of psychische problematiek, waarbij op methodische wijze gebruikgemaakt wordt van werkvormen gericht op lichaamsbeleving en het handelen in bewegingssituaties. De psychomotorisch therapeut richt zich op de problematiek zoals die naar voren komt in bewegingsgedrag, lichaamstaal, lichamelijke spanningen, lichaamshouding, lichaamssensaties en lichaamsbeleving. Deze aspecten zijn aandachtspunt in de diagnostiek en aangrijpingspunt voor de behandeling.) Terwijl we donderdag dan weer een heleboel achtereen hebben.

De therapieën die ik krijg:

  • Activiteitenbegeleiding
  • PMT
  • Babymassage
  • Beeldende therapie
  • Moeder-kind-groep
  • Schrijfgroep
  • Aandacht groep

En dan elke dag hebben we dagopening en dagsluiting.
Ook werken ze met videotraining, dit houd in dat ze bepaalde handelingen met je kindje opnemen en later met jouw rustig gaan bekijken. Hierdoor kan je zelfvertrouwen en het vertrouwen in het moederschap gaan groeien. Dit vond ik eigenlijk wel heel spannend. Er is nu 1 opname gemaakt van mij en Max tijdens het verschonen. Ben dus benieuwd hoe dat eruit ziet als ik het terug mag gaan kijken.

Hoe ik mij voel

Voornamelijk voel ik mij heel erg moe, dit sinds ik ben opgenomen slaap ik heel slecht. Zelfs 1 hele nacht niet geslapen. Ik krijg nu wel medicatie ervoor, maar zo,n succes is het nu nog niet. Toch hoop ik dat ik zeker beter ga slapen. Want door mijn slaapgebrek wordt ik prikkelbaar (wie niet) maar dit is niet goed voor in mijn behandeling en voor de zorg naar Max toe. En ook niet naar mijzelf toe. Want nu reageer ik de boosheid die ik soms heb naar mijzelf, hierdoor kan ik het risico lopen om hier niet te mogen blijven. Het is echt de bedoeling hier rust te vinden in mijzelf en in de zorg voor Max. Ja ik moet zeggen vind het vrij heftig al die therapieën, juist omdat er zoveel boven komt. Alleen ik mag van de psychiater niet te diep in gaan op mijn trauma,s dit haalt me juist uit balans en ik moet hier juist eerst sterker worden voor ik straks thuis aan mijn trauma,s kan werken doormidden van EMDR en traumaverwerking. En dit dan ook in kleine stapjes te gaan doen, zodat ik wel de zorg voor Max en mijzelf en gezin goed kan onderhouden. Dit is natuurlijk best lastig die balans vinden wat wel en wat niet aan te pakken, want veel hangt ook samen met het verlies van Daan. Maar daar zijn dan zo nu en dan gesprekken voor nodig om aan te geven wat ik wel en wat ik niet trek. En op dit moment gaat het echt af en toe meer down dan up. Hoop dat hier snel verandering in gaat komen.

Please follow and like us:
Pin Share

Comments

comments

22 thoughts on “Hulp voor mij postnatale depressie

  1. Wat fijn om te lezen dat je aan je herstel werkt. Heel veel succes! Het zal vast niet meevallen maar je bent denk ik op de juiste plek. Sterkte!

  2. Debbie wens je heel veel sterkte met het programma dat je nu moet belopen maar kop op je kan het knuffel voor jou Max positief blijven Debbie komt goed

  3. Gelukkig ben je in goede handen. Fijn dat je je nu kunt overgeven aan de hulp voor jou en max. Voelt het ook wat lichter, dat je de zorg om max nu kan delen en werken aan herstel? Sterkte.

  4. Wat stoer van je dat je dit deelt. Je komt er wel, al zal de weg erna misschien lang lijken en soms heel moeizaam gaan. Erkennen dat je hulp nodig hebt is moeilijk maar je doet het toch maar mooi even. Zet hem op lieve Debbie

  5. Hoop dat het beter met je mag gaan. Wel jammer dat je zo negatief over je volgers denkt en alleen maar negatieve reacties verwacht blijkbaar. Voor wie schrijf je je blog dan nog, denk ik? Van je volgers moet je het hebben toch. Er zullen echt wel mensen zijn die je begrijpen en met je meeleven.

    1. Dit komt voort uit de afgelopen heftige reacties van een aantal lezers. Maar ben nu wel heel blij met de reacties die ïk nu krijg. Dit doet me echt heel goed. Hier door ik het dus voor. Dus bedankt.

  6. Goed dat je hulp hebt gezocht. Ook fijn dat er zon moeder en kind opname is zodat max bij je kan blijven. Heel belangrijk.
    Hopelijk ga je er veel aan hebben en kun je straks als sterke vrouw de mama zijn voor Max die je graag wilt en hij ook nodig heeft.

    1. Ja hij mist ons zeker als we niet samen zijn. Maar het is even niet anders. Gelukkig zijn we even een paar dagen op verlof geweest. En af en toe komt hij hier op bezoek.

  7. Fijn Debbie dat je hulp heb gevonden. Ik ben in mijn reacties best wel eens scherp geweest maar ik hoop oprecht dat je een pad kunt vinden in dit leven om dingen achter je te laten, naar de toekomst kan kijken met je man en je mooie zoon. Dat is niet iedereen gegeven in het leven..

  8. Je bent een dappere vrouw en ook heb ik respect voor je man. Voor hem is het waarschijnlijk ook niet makkelijk en zeker nu niet nu hij je moet missen. Maar allemaal voor het goede doel. Heel veel succes, moed en kracht toegewenst om sterker uit deze strijd te voorschijn te komen. Hou vol en denk aan de moeilijke momenten maar aan Daan* en Max. Zij zijn het waard. Liefs van Corrie

  9. Ik heb hier alles eens gelezen en zie hier iemand die totaal ongeschikt is voor het moederschap. Al voor de geboorte van de eerste al labiel, helaas kind verloren wat een enorme impact heeft gehad en daardoor nog labieler geworden en toch aan een 2e beginnen en weer met allerlei kunstgrepen omdat het natuurlijk niet lukte. En dan nu in een depressie. Meisje dat jij op de natuurlijke weg geen kind kon krijgen is vast met een reden geweest, je had er nooit aan moeten beginnen is mijn mening. Kind is er straks de dupe van.

  10. Ik heb hier alles eens gelezen en zie hier iemand die totaal ongeschikt is voor het moederschap. Al voor de geboorte van de eerste al labiel, helaas kind verloren wat een enorme impact heeft gehad en daardoor nog labieler geworden en toch aan een 2e beginnen en weer met allerlei kunstgrepen omdat het natuurlijk niet lukte. En dan nu in een depressie. Meisje dat jij op de natuurlijke weg geen kind kon krijgen is vast met een reden geweest, je had er nooit aan moeten beginnen is mijn mening. Kind is er straks de dupe van.

    1. Ik vraag me heel erg af wat je met deze reactie wilt bereiken? Ben jij ook zo’n persoon die iemand die voor de trein wil springen een extra duwtje geeft? Nog even een rotschop nageven? Want zo komt het wel over. Je kunt nu zo achteraf wel heel makkelijk praten van “je had geen” maar het gegeven is dat Debbie moeder is en ze doet er alles aan om Max een zo goed mogelijk leven te geven door enorm aan haarzelf te werken. Dat er dan iemand zoals jij ook nog eens even extra kritiek komt uiten terwijl ze middenin een depressie zit is in mijn ogen gewoon ziek.

    2. Beste Popko, stel dat je gelijk zou hebben, stel? Dan nog heb je volgens mij het recht niet om zo te oordelen over iemand. Blogjes geven een moment opname weer, je weet nooit wat de echte situatie precies is en als iemand het al zo moeilijk heeft, helpt het dan om zo hard te oordelen? Je mag er alles van vinden en alles van danken, maar is het verstandig dit op te schrijven? Spreken is zilver. Zwijgen is goud.

  11. Sorry maar ik heb een soortgelijke geval in mijn familie meegemaakt, mijn halfzus raakte ook in een enorme depressie en nog erger tot zelfmoordpoging aan toe. Ook opnames (meerdere keren) en op gegeven moment kind door Jeugdzorg uit huis geplaatst. Ik gun zoiets een kind niet.

    1. Ohh en dan heb je het recht om te oordelen over mij omdat je het bij iemand hebt gezien. Iedereen is anders, ook ik. En ben niet voor niks voor opname gegaan omdat ik juist wel een goede moeder ben. Alles in het belang van mijn kind. Jij hebt niet het recht om te zeggen dat ik niet aan kinderen had moeten beginnen. Ik heb hier niets aan, En totaal geen spijt van mijn kindjes. Max krijgt alle liefde van mij. Wat wou ik dat mensen zoals jij eens mee kon kijken een dag hoe ik met hem omgaat. Dan zeg je wel iets heel anders dan nu. Voor de duidelijkheid ik ben niet jouw halfzus, dus dank je voor je vreselijk lieve bericht wat nergens op slaat.

    2. Helemaal met je eens Popko, ze zouden wat mij betreft behandelingen om zwanger te worden mogen weigeren aan mensen die altijd al labiel zijn. Debbie zegt dat Max genoeg liefde krijgt maar dat is niet alles wat nodig is, hoe kan hij met zo’n moeder nou opgroeien met zelfvertrouwen en alle vaardigheden die je nodig hebt in het leven als ze zelf het leven niet aankan. Dat neemt niet weg dat ze er gelukkig aan werkt, om Max de beste kans te geven. Meer is er nu niet mogelijk!

  12. Melanie, ik vind dat behandelingen om zwanger te worden er helemaal niet horen te zijn. Als het niet lukt, dan lukt het niet, klaar. Mijn vrouw en ik hadden ook een kinderwens maar lukte niet, dus pech. Al die kunstgrepen om maar perse zwanger te raken leken ons niet gezond.

Laat een antwoord achter aan Natas Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge