Memory of Daan 2

Vandaag is het precies een half jaar geleden dat Daan zomaar uit het niets in mijn armen voorgoed in slaap viel. Wat klinkt dat lang geleden, het voelt lang geleden. Maar eigenlijk is het nog maar zo vers. De tijd gaat veelte snel. Ik mis mijn kleine mannetje zielsveel. Ik mis wie ik zelf was…

De eerste keer buidelen met papa. Hierbij smelt ik gewoon weg, mijn 2 mooie mannen.