Mijn eerste verjaardag als mama

Als ik denk aan hoeveel verjaardagen ik nog ga vieren zonder Daan* ga ik kapot van binnen. Laat staan straks zijn eigen verjaardag te vieren. Ik ben verdrietig dat hij er niet bij is. Dat hij me niet aankijkt met zijn mooie ogen. Zegt door middel van kijken, mam ik hou van je. Dat zou het mooiste cadeau zijn. Ik moet het enkel en alleen met foto,s doen en met die paar herrieneringen die ik van hem heb. Het lijken er steeds minder. De verhalen worden minder, er is niks nieuws te vertellen. Alleen de pijn en verdriet blijven over. Ik kan zeker lachen als ik aan hem denk. Denk ook vaak alleen nog maar aan de mooie dingen met hem. Maar op dagen als mijn verjaardag, mis je toch een klein persoontje die je wat warmte geeft deze dag.

In de jaren die volgen, zou hij misschien wel knutsel werkjes maken voor mama,s verjaardag. Lekker kliederen met verf en klei. Een koelkast vol tekeningen, zoals het hoort (toch!) Dit alles moet ik missen van Daan* Ik heb dan ook deze dag als zwaar ervaren. Veel tranen zijn er geweest. Maar blij was ik om even bij Daan* te zijn geweest. Op mama,s verjaardag kreeg hij een cadeautje. Zo hoort het toch, of niet hihi. Ik ga jullie dus vandaag eindelijk laten zien wat we kochten op Centerparcs voor onze kleine jongen.

Het is een ijscokar geworden. Zo kan hij in de hemel zoveel ijsjes eten als hij wilt. En misschien wel uitdelen aan zijn vriendjes en vriendinnetjes.