Mijn leven als (onzichtbare) mama
Jess heeft me een tijd geleden (toen ik nog zwanger was) een tag doorgegeven, maar dat kon ik toen niet invullen. Daarna is het er nooit van gekomen aangezien we een hele drukke tijd hadden met ons kindje. Nu is het misschien wat raar om deze tag online te zetten aangezien ik nu een onzichtbare mama ben. Toch wilde ik dit met jullie delen.
Ben jij een werkende mama of een thuisblijfmama?
Deze (onzichtbare) mama was een echte thuisblijfmama, gestopt met mijn vrijwilligers werk. Nu ben ik net weer begonnen, maar dat was nooit de bedoeling geweest.
Zou je het anders willen?
Nee, had het zeker niet anders gewild.
Mijn kind slaapt altijd in zijn eigen bedje of wiegje?
Daan* sliep altijd in zijn eigen bedje, behalve de 2 laatste nachten van zijn leventje. En tijdens zijn ziekenhuis opnames natuurlijk niet in zijn eigen bedje.
De beste aankoop voor je kindje?
Zijn bedje hihi, want slapen deed hij als de beste.
Hoeveel kinderen wens je?
We hadden een kinderwens voor 1 kindje, maar nu dat Daan* er niet meer is, hebben we de wens voor een broertje of zusje voor hem.
Hoeveel avonden per maand ga je op ‘date night’ met je partner?
Die hebben we niet gehad in het korte leventje van onze zoon.
Favoriete bezigheid van je kind?
Slapen, en knuffelen.
Meer dan melk heeft hij nooit gehad, oké dat lieg ik mijn man heeft hem eens milkshake laten proeven hihi.
Nee, onze auto is groot genoeg dus dat was echt niet nodig.
Iets zwaarder, maar zo goed gaat het niet met eten.
Ehmmm, camping… Heb echt geen idee, als ons 2e kindje er komt en tevreden is op vakantie ben ik ook tevreden.
Heb altijd zelf de wens gehad om naar Kenia te gaan, maar dat gaat niet gebeuren met man… En denk dat het voor mij ook altijd een droom zou blijven.
Had het alleen maar heel druk met onze kleine man, maar wel met liefde. En doordat Daan* er was ben ik opener geworden naar mensen.
Mijn hart smelt als ik…Het liefst kocht ik alles bij de V&D, maar vond het wel wat duur. Dus ging ik vaak ook naar de Hema.
Dat gebruik ik niet.
NVT.
Jazeker.
Het zorgen in het algemeen, dat is juist wat ik er heel erg aan mis nu.