My weekly 13
Wat heerlijk als je weer wat meer naar buiten kan. Het is veel droog geweest, en zaterdag was het gewoon echt heel mooi weer. Zo ga ik veel makkelijker naar buiten met Max en kan ik zo genieten van en als hij zo lekker speelt. Het nadeel is dan weer dat hij nooit mee terug naar huis wilt, en dat het altijd in boze buien eindigt. En om hem dan mee te krijgen, is het alleen tillen. En ja ook ik snap dit wel dat hij liever buiten is dan weer naar huis te moeten. Dus we blijven gewoon zoveel mogelijk genieten als we naar buiten kunnen.
We waren net even de winkel in geweest, toen Max deze leuke auto kar zag staan. Ik beloofde hem de volgende keer dat we naar de winkel zouden gaan hij er in mocht.
Tijdens therapie werd ik getriggert in een vreselijke pijn. Er werd mijgevraagd wat ik mijzelf nog moest vergeven… En ik dacht terug aan de dood van Daan. Vanaf dat moment is er onrust en flash backs naar Daan zijn dood. Ik voel me schuldig, nog altijd. Ik dacht dat het weg was, ik weet dat ik niet schuldig ben. Maar ik voel het in elke vezel van mijn lichaam. Het advies toen ik Lentis erover belde, wandelen en herhaal het maar steeds dat je niet schuldig bent. Ik kan het 100 duizend keer herhalen, maar ik voel het niet. En nu voel ik nog meer schuld over vele andere dingen. Een slechte moeder voor Max, een waardeloze vrouw voor Bert, schuldig dat ik niet goed voor mijzelf zorg omdat zelfliefde ontbreekt. Schuldgevoel is een rode draad in mijn leven. De vraagd wat ik mijzelf nog moest vergeven was dus wel erg heftig
Lekker weer aan de wandel, en Max heeft takken ontdekt om mee te spelen. Steeds opnieuw eentje vinden en oprapen. De grootste lol ermee.
Nou zoals ik dus had beloofd gingen we nu de winkel in met zo,n gave auto kar. Voor Max was het geweldig, voor mama iets minder. Die dingen rijden echt enorm zwaar. Daarna had hij zijn zinnen gezet op die kinderwinkelwagentjes. Maar dat durf ik met hem nog niet aan, want dan weet ik dat hij de hele winkel door gaat crossen ermee.
Zaterdag wat was het heerlijk weer, samen met Max even naar de speeltuin. Wat is dat genieten hem zo heerlijk te zien spelen. Rondrennen, in de zandbak spelen. En ja ik had dit keer een bal meegenomen.
Dus meneer in actie met zijn bal, zo geweldig hoe hij zich kan vermaken buiten.
Thuis ben ik gelijk aan het middag eten begonnen. Ik maakte voor ons lekker stokbroodje met gehakt uit de oven. Dat was smullen voor zo,n eerste keer. Voor herhaling vatbaar dus.
Wat doet jouw kind het liefst buiten?