Take a look at my life 28

Het was me een weekje wel zeg, met een hoop verdriet en woede. Heel veel gepraat met Annelies die mij helpt mezelf weer te worden. Het is fijn eindelijk iemand te hebben die weet wat ik nodig hebt. Ze geeft me wat zij graag jaren geleden het liefst had gekregen, maar wat ze niet vond. Ik ben haar dan ook heel dankbaar, ondanks het echt heftige vormen aan neemt. Af en toe ben ik gewoon bang van mezelf, de woede en verdriet die loskomt ik ken het niet zo goed. De verdriet nog wel maar die woede, en hoe ik het uit is zeker niet mijn ding. Met andere woorden ik herken mezelf niet zo goed. Maar wie ben ik dan, dat is nu echt even goed uitzoeken. En de Debbie die ik wil zijn, komt vast wel op te duur terug.

*Maandag was ik weer bij Ohanahome, zo,n beetje mijn tweede thuis. Het was prachtig weer en ik heb Annelies even geholpen met de tuin. Ze vroeg of ik het gras tussen de tegels wilde weghalen. Nou dat vond ik geen probleem. Staat wat netter voor de gasten die er komen. Was dan ook mooi klaar voordat de gasten van de B&B kwamen. Toen heb ik nog even met haar dochter in de tuin een boekje zitten lezen. Daarna was het tijd om naar huis te gaan, ze kregen zelf nog bezoek.
*Dinsdag was een zware dag voor me bij Ohanahome. Ik had aangegeven dat als ik me afzonderde ze het beste naar me toe kon komen als ze door wilt breken bij me. Ze zou me helpen te leren huilen. Niet meer stiekem alleen huilen, me gewoon kunnen laten gaan als dat nodig is. Dat heb ik geweten, ze heeft heel lief naast me gezeten en me in de armen genomen. Wat er verder gebeurde hou ik liever voor mezelf. Het was wel heel heftig dat moment.
*Woensdag aan het werk geweest op de kinderboerderij, liep daar rond als een zombie. Later bleek er nog heel veel woede in me te zitten, die ik helaas voor een collega afgereageerd heb op hem. Toen ik weer wat rustiger was heb ik nog even met hem gepraat, hij pakte het gelukkig goed op toen. Het luchtte wel lekker op.
*Donderdag lekker een lui dagje ervan maken. Ben begonnen aan een nieuwe serie “Teenwolf”
*Vrijdag in de ochtend naar de yoga geweest, maar vond het geen fijne les. Yoga lerares werd vervangen door een ander en vond haar les methode echt helemaal niks. Ook voelde ik een paniekaanval opkomen. Dus ben ik rustig gaan zitten, ik heb hem opgevangen daardoor. Dus niemand heeft iets gemerkt. Maar na de les vroeg ze natuurlijk wel wat eraan de hand was. Het liefst was ik heel hard weggelopen, maar heb haar toch verteld wat er was. Toen ze begon dat ze het herkende en het zelf ook vaak heb gehad en huilbuien. Toen ik vertelde waarom, zei ze ik weet precies wat je voelt. Ik ben mijn geliefde kwijt geraakt… Helaas kon ik deze opmerking niet waarderen, vreselijk om je geliefde kwijt te raken. Maar niemand weet wat ik voel, zelfs niet als je hetzelfde hebt meegemaakt. Waardoor ik dus weer heel kwaad werd…  Later die dag kreeg ik een pakje binnen om te reviewen. Leuk leuk leuk.
*Zaterdag zijn we naar de begraafplaats geweest, we waren op zoek naar iemand maar helaas merkte we dat het er wel erg groot was. En we wisten niet waar te beginnen. Dus helaas de kleine man niet gevonden. Ga binnenkort erheen met zijn mama. Daarna zijn we naar Daan gegaan die op het crematorium ligt. Nog even naar wat winkels geweest, daarna naar huis. De avond hebben we heerlijk doorgebracht op het balkon met een hapje en een drankje. En veel gelach omdat ik en een gesprek op messenger had, maar ook herinneringen met Bert ophaalde van Daan.
*Zondag weer verder aan het kijken geweest naar Teenwolf, verder weinig gedaan. S,avonds lekker gezond gegeten met een heerlijk visje uit de oven.