Take a look at my life 33

image_pdfimage_print

Verslaafd aan foto,s maken. Elke dag weer mijn mobiel uit me zak halen en foto,s maken van de dingen die ik mee maak of tegenkom. Er zijn al zoveel mensen die gebruik maken van instagram en het dan later in een blog verwerkt. Dat doe ik dus ook elke week. En we zijn weer aangekomen in een nieuwe week. Dus kan je weer lezen wat ik de afgelopen week heb gedaan en mee heb gemaakt.


Maandag 11 augustus 2014

Daan ligt al vanaf donderdag in het ziekenhuis, en ik ben echt elke dg bij hem. Gelukkig hebben we een prive kamer anders had ik het nooit vol gehouden hier de hele dag te zijn.
wpid-wp-1408278021952.jpegDeze bloemen kom ik steeds tegen als ik het terein van het ziekenhuis op loop. Daar moest dus even een kiekje van gemaakt worden.

Dinsdag 12 augustus 2014
wpid-wp-1408278058717.jpegEerst maar even goed ontbijten. Zorgde de laatste tijd niet zo goed voor mezelf. Dat pak ik nu maar weer even op. Te beginnen met dit ontbijt.
wpid-wp-1408278084919.jpegGing ik weer op weg naar het ziekenhuis toe. Steeds maar met de bus erheen… Gelukkig in de avond kwam mijn man zodat ik terug met hem kon in de auto. Ziekenhuis is namelijk helemaal aan de andere kant van de stad helaas.
wpid-wp-1408278116301.jpegZoals elke dag als ik aankom, krijg ik een kop soep. En elke dag is het een andere smaak. Dit was rundvleessoep. Ja ze zorgen niet alleen goed voor de kindjes maar ook voor hun ouders.
wpid-wp-1408278146454.jpegIn de middag was het wachten op de ambulance die besteld was. Daan moest van het Martiniziekenhuis naar het UMCG. Kreeg daar een echo voor zijn hartje. Alles zag er goed uit. En een operatie daar is nog geen sprake van. Pas vanaf 6 mnd. Dat is dus nog een tijd aanklooien zo met hem. Maar snap het ook hij moet toch eerst groeien. Zodat hij sterk genoeg is voor zijn operatie.
wpid-wp-1408278183123.jpegHet was een lange en zware dag, voor Daan maar ook zeker voor mij en mijn man. Voordat ik met mij man terug naar huis ga even een hapje eten. Had chinees van thuis mee en lekker opgewarmd hier. Even genieten dus.

Woensdag 13 augustus 2014
wpid-wp-1408278218070.jpegDe volgende dag beginnen we weer met bloemen, ook deze staan voor het ziekenhuis. Dit fleurt je dag toch wel wat op als je een hele dag in het ziekenhuis zit. In zo,n duffe kamer. Maar wel bij mijn ventje.
wpid-wp-1408278240383.jpegVoor dat ik naar het ziekenhuis ging ben ik even gaan shoppen voor dat ventje van me. Deze pakjes zocht ik, en eindelijk vond ik ze bij de V&D. Deze pakjes kunnen helemaal open, dus super makkelijk voor de verpleegsters vanwege zijn brace. Helaas spuugt hij zo vaak dat kleding even niet aan te slepen valt nu. Ook kocht ik die mooie beer. Was zo verliefd erop dat hij gewoon mee moest. Heeft al zoveel knuffels maar toch. Hij verdiend het. Nu staat hij op zijn bedje in het ziekenhuis.

Donderdag 14 augustus 2014
wpid-wp-1408278262955.jpegEerder schreef ik hier al over, de CliniClowns waren langs gekomen bij Daan. Wat is dat bijzonder als je zoiets mag meemaken. Nee het is gelukkig niet allemaal ellende een kindje in het ziekenhuis. Een kindje met zoveel zorg, een kindje zoals Daan. Ik vind het echt een eer dat ik zijn mama ben. Hij kreeg een rode neus van ze. Daar heeft hij nu nog niks aan, maar ik bewaar hem zeker voor hem.
wpid-wp-1408278283449.jpegIk was zo moe, het is zwaar. Dat mag ik geloof best wel zeggen. Elke dag met liefde voor me kindje sta ik op en ren ik zowat naar het ziekenhuis. Maar moet ook wel beetje aan mezelf denken. Ik probeerde hier te gaan slapen. Maar is mislukt. Al na een kwartier ben ik maar weer gaan schrijven voor me blog. Daar kan ik ook rust in vinden. Maar eigenlijk was het wel te zwaar nu. Maar had wel inspiratie vanwege de CliniClowns die er waren.

Vrijdag 15 augustus 2014

Weer een dag in het ziekenhuis. Heb toch niks anders te doen… Ehmmm nou alles thuis valt even af. Af en toe voordat ik weg ga wordt er een was gedaan. Of een vaatwasser leeg gehaald. Maar dat is dan het enige. Heel soms even langs de supermarkt, er moet toch ook eten komen. Er wordt ook best slecht gegeten. Bezorg maaltijden, en voornamelijk magnetron voer.
wpid-wp-1408278315507.jpegEven een klein beetje energie op doen met een klein reepje chocolade. Een klein geniet momentje.
wpid-wp-1408278338223.jpegNou kijk daar heb je die gevreesde magnetron maaltijd. Dit was zoetzure kip met rijst. Ik ben dus echt geen fan van deze kant en klaar maaltijden. Maak het liever zelf, want dit was gewoon niet lekker. Maar je moet wat he…

Zaterdag 16 augustus 2014

In de ochtend hebben we even boodschappen gedaan. Toen wat gegeten. En daarna zijn we samen naar het ziekenhuis gegaan. Nu hebben we samen er de dag door gebracht.
wpid-wp-1408278361377.jpegMijn kleintje even op het grote bed, lekker dichtbij mama. De giraf vond ik bij hem in zijn bedje. Die komt van het ziekenhuis. Later heb ik begrepen dat hij hem mag houden. Dat is wel lief, want wat als hij eraan gehecht raakt. Kan je hem toch niet meer afpakken van hem. Maar zo krijgt hij wel steeds meer knuffels hihi. Wat is hij toch lief klein en onschuldig als je hem zo ziet liggen.

Zondag 17 augustus 2014

Laatste dag van de week, en weer naar het ziekenhuis. Kan er niks anders van maken deze week. Alleen vandaag zat ik er nogal doorheen. Eigenlijk vanaf het moment dat ik eraan kwam en weer allemaal dingen hoorde die ik niet verwacht had. Ik dacht dat het beter ging met hem. Had verwacht dat zijn zuurstof naar beneden was maar helaas was omhoog. Ging deze dag op en aan van naar boven naar beneden. Maar het spugen vind ik nog steeds het zorgelijkste. Weer in de nacht gespuugd. En toen maakte ik zijn flesje, en merkte ik dat de vorige voeding er weer uit lag. En ook het volgende flesje in eruit gekomen. Dit kan echt niet langer zo. Nog even de arts gezien waar ik om vroeg. Heeft hem na gekeken. En nee geen reden waarom hij spuugt. Ik kon het niet meer in houden en was maar aan het huilen. Dat werd opgemerkt en die is de verpleegster erbij gaan halen. Even zitten praten. Maar echt geholpen had het niet. Was wel fijn hoor dat praten.

Probeerde nog even te slapen, nee het lukte niet. En de tranen kwamen alweer. Ik besloot hoe moeilijk ook, eerder naar huis te gaan. Had me mannetje al zo weinig aandacht kunnen geven. Door de bewegingen lijkt hij te spugen. Dus heb hem weinig kunnen knuffelen. Op de gang vlak voor ik de deur uitliep trof ik nog een verpleegster die zag dat ik huilde. Nog even staan praten, ze was zo lief. Maar ze kan niks voor me doen. Het is gewoon zwaar.

Eindelijk thuis, eten besteld was me eten uit het ziekenhuis vergeten. Heb ik nog even mijn mams aan de telefoon gehad. En toen samen met mijn man onder de douche geweest. Dat was heerlijk. Even alle ellende afspoelen. En lekker tegen me man aan staan. Was ook zo moe dat ik het fijn vond dat hij mee ging. Schoon me bedje in om lekker nog wat tv te kijken. En dan te slapen.

Het klinkt misschien voor jullie als een saaie week omdat ik alleen zo,n beetje het ziekenhuis heb gezien. Maar vervelen heb ik me zeker niet. Toch zie ik mijn weken zeker liever anders dan nu. Maar het is even niet anders.

Hebben jullie een fijne week gehad?

Please follow and like us:
Pin Share

Comments

comments

5 thoughts on “Take a look at my life 33

  1. Het komt zeker niet saai over, ik vind het lief en dapper dat je het deelt! Want wat hebben jullie een pittige week achter de rug, heel veel succes en sterkte!

  2. Het is zo zwaar je kindje elke dag achter te moeten laten, ondanks dat het het beste is voor Daan, voelt het onmenselijk en gaat het compleet tegen je mama gevoel in. Ik voel met je mee, ik weet helaas hoe t voelt. Hopelijk komen ze toch snel met een oplossing voor het spugen, want dat is zo naar.
    Krijgt hij zuurstof om het zijn hartje minder zwaar te maken?
    Heel veel sterkte en succes de komende tijd!
    Roos onlangs geplaatst…Dagje uit.My Profile

Laat een antwoord achter aan Healthy Mommy Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge