Take a look at my life *week 19*

De tijd vliegt hier om met een kind. Al die afspraken en mensen over de vloer, er komt zoveel als mama ineens op me af. En dan bedoel ik geen mensen voor kraambezoek, want die heb ik hier thuis nog niet gezien. Wel al wat in het ziekenhuis. Maar vele mensen, zoals kraamzorg, verloskundige, iemand voor de gehoortest en van het consultatiebureau (al een paar keer), de dokter en mensen voor een intake voor extra zorg. Dat is nogal wat, en dan ook nog een zelf met Max naar het ziekenhuis. Dus de agenda is van vrij leeg naar onwijs vol gegaan. Best leuk wat meer te doen dan voorheen, maar moet zeggen als je zo moe bent vanwege de zorg van je kind is dat best wel heel zwaar. Ik probeer dan elke dag even naar bed te gaan. Niet altijd lukt dat, maar doe me best. Want nodig is het zeker wel. Dus het was een week van weinig rust en heel veel baby met zijn flesjes.

Heerlijk knuffelen met mama, daar genieten we beide heel erg van. Hoe kan dat nou niet met zo,n prachtig mannetje in je armen.

Natuurlijk nog meer knuffelen, en kijk nou dat vingertje in zijn mond. Hier smelt je toch gewoon bij weg. Hij had ook al een paar keer zijn duimpje gevonden en in zijn mond gestopt. Zo lief om te zien.

Ja de eerste wandeling had ik niet vastgelegd met Max, want ik was al aan de wandel samen met de kraamverzorgster. Gewoon kleine stukjes. Maar nu ging ik helemaal naar het station toe lopen omdat ik naar het ziekenhuis moest met Max. De eerste weken zal ik dit nog moeten doen voor zijn voetjes.

Sinds Max er is heb ik weer veel meer inspiratie om te schrijven. En probeer zoveel mogelijk tussen het zorgen voor Max door en het rusten van mij zelf te schrijven. Want ik merk dat ik best veel te vertellen heb voor mijn blog. Vind het wel leuk dat er ineens zoveel te schrijven valt weer. Dus er wordt een hoop Maxspam geplaatst ben ik bang…En omdat we niet genoeg krijgen van knuffelen, nog maar even een foto van knuffelen met mijn zoon. Moet wel zeggen, dat het soms wel vermoeiend is hem in mijn armen te hebben. Bijvoorbeeld als hij juist heel druk is en aan het huilen en ik dus niet weet waarom. Maar de gewone knuffelmomentjes zijn echt geweldig.

De chinees in Winsum maar eens uitproberen. Nou het was niet vies, maar waar we voorheen chinees haalde was echt wel een stuk lekkerder. Dat is dan weer een klein nadeel van verhuizen.

Het is moederdag en ik kwam uit bed en toen ik beneden kwam, kreeg ik mijn mooie zoon Max in mijn armen gedrukt met de boodschap van zijn papa een fijne moederdag even een dikke knuffel van je zoon. Hier smelt je toch enorm van. Verder zijn we naar Daan geweest, twee mannetjes bij elkaar. De reden van het bezoek aan hem is dat hij morgen jarig is. Hij zou alweer drie jaar worden. Ik vond dit echt een bijzonder moment om hier als gezin van vier te zijn. Had nooit verwacht dat we een gezin van vier zouden zijn. Dan wel met eentje alleen in ons hart. 

Dankbaar

Hoe heb jij moederdag doorgebracht?