Home

Wat is dat wennen na bijna twee weken in het ziekenhuis te hebben gelegen waar thuis te zijn. Donderdag mocht ik dan eindelijk weer naar huis. Ik was zover opgeknapt dat ik het nu verder alleen mocht doen. We hebben wel eerst drie uur moeten wachten op het ontslag gesprek en papieren voordat ik kon gaan. Wat een ergernis, maar ik mocht gelukkig weg. Ik kreeg nog wel voor vijf dagen antibiotica mee, en daarna moet mijn lichaam het zelf doen. Wat was het na de operatie een opluchting dat die vreselijke pijn weg was zeg.

Ik kan alleen nog niet begrijpen waarom ze me zo snel naar huis lieten gaan, terwijl te zagen dat het helemaal niet zo goed ging. En wat was ik blij dat ik goed heb geluisterd naar mijn lichaam om terug naar de spoed te gaan. Zodat ik toch weer werd opgenomen, gelukkig nu wel op een andere afdeling. Maar dat laat ik me nooit meer gebeuren. Nou ik hoop dat er nooit meer zoiets gebeurd als een ziekenhuis opname als deze.

Thuis ja heerlijk, maar ook eenzaam ineens. De laatste dagen in het ziekenhuis verlangde ik zo naar rust, alles hoor je daar. Slapen in de nacht is vaak niet goed te doen. En nu toch dat ik ineens thuis was, is het wel heel stil ineens. Want ik werd thuisgebracht door mijn man, maar die moest die middag gewoon aan het werk. Dus was ik de rest van de dag en avond alleen. Als eerste was dat wel lekker, even bijslapen. Maar al gauw had ik zoiets van, ojee nu moet ik voor mezelf zorgen. Zelf iets te eten maken, terwijl ik me nog helemaal niet lekker voelde. Die eerste dag had ik namelijk ook hele erge diarree. Dus om dan goed voor jezelf te zorgen viel niet mee. Ik begon de verpleegkundige te missen die regelmatig langs kwamen. Geen onderzoeken, maar ook niet even kletsen. Maar hee, ik mag niet klagen ik ben uit het ziekenhuis. Wat wil je nog meer. Ja gewoon weer helemaal opgeknapt zijn. Maar dat heeft helaas tijd nodig.

Ik lig dus nog veel op bed, omdat ik echt extreem moe ben. Het was gisteren een heel avontuur om even boodschappen te doen met mijn man. Wel fijn even buiten te zijn geweest, maar was echt bekaf erna. Verder heb ik af en toe nog wel pijn in mijn buik, maar dit is niks vergeleken met de pijn voor de operatie. Toen ging ik echt door een hel heen.

Vanaf vandaag zal ik dus weer wat meer bezig zijn met mijn blog, bedankt voor het begrip dat het hier zo stil was.