Deze blog wilde ik al veel eerder schrijven, al voordat Daan geboren was. Nu is hij er helaas niet meer, maar bleef steeds met het gevoel dat ik dit wilde gaan schrijven.
Er zijn zoveel vooroordelen over een kindjes die wordt geboren met een beperking. In mijn zwangerschap toen ik naar buiten bracht dat er zoveel mis was met Daan, kreeg ik vele lieve en positieve reacties. Maar niet iedereen kan er mee om gaan. Dat geeft niet, maar soms komt dat heel heftig over. Wij hebben onze keuze gemaakt om te kiezen voor Daan ondanks hij met zoveel complicaties geboren zou worden. 1 reactie staat me nog heel erg bij, en dat heeft me toen denken dit te gaan schrijven.
Voor mijn gevoel zou Daan een mooi leven krijgen bij ons, en zou hij gelukkig zijn ondanks hij door veel medische dingen heen had gemoeten. Dat hij een operatie zou moeten krijgen En dat hij net even “anders” is dan andere kindjes. Natuurlijk denk je erbij na of hij er geen problemen mee zou hebben. En als je dan kijkt naar het programma “syndroom” dat zo,n jongen zegt dat hij moeite heeft met zijn down zijn. Ik werd er zo verdrietig van, zo zou Daan ook opgroeien dacht ik. Dan hoor je mensen zeggen, ja maar wij zitten ons zelf ook weleens in de weg. En je gedachten draaien 180 graden. Daan zou echt een mooi gelukkig leven gehad hebben als hij sterk genoeg was geweest. Helaas mogen we dat niet mee maken.
Wij weten nu hoe het is om zo,n kindje te krijgen en ik weet 100% zeker dat we de volgende keer weer voor ons kindje zullen kiezen. Mensen vinden het eng en moeilijk ermee om te gaan, en ja ik kan het begrijpen. Vele zullen hier ook niet voor kiezen, nee wij wilde ook een gezond kindje op de wereld zetten. Maar die keuze hadden we niet. En als je dan je kindje voelt dan kan je niet meer anders dan er van houden. De reactie wij zouden er niet voor gekozen hebben, want dat kunnen we niet aan. Ik snap die reactie niet. Waarom niet, nou je hebt nooit voor die keuze gestaan. Pas als je voor die keuze staat weet je wat je doet. En natuurlijk zijn er vele die het dan afbreken. Iedereen hun eigen keuze. Want beide keuzes zijn heel erg moeilijk.
Ik ben heel blij dat we kozen voor ons mooie stoere kindje. Daarom doet het nu extra veel pijn dat hij de keuze nu maakte dat hij het verder niet aankon. Hebben we dan zo,n verkeerde keuze gemaakt om hem te laten komen. Nee dat denk ik niet. We hebben hem alle liefde gegeven wat hij verdiende. In mijn gedachten voelt het dat ik hem niet genoeg heb kunnen geven. Maar weet dat het niet zo is. Krijg steeds te horen dat we zo goede ouders waren voor Daan. Fijn te horen, maar dat moet ik nu nog zelf gaan voelen.
Ja wij wilde graag een gezond kindje krijgen zoals iedereen, maar je schakelt om naar wat de werkelijkheid is. En ik hoop dat als ik een 2e kindje mag krijgen weer dat het gezond is, dat is een normale gedachten. Maar wij houden van Daan, hoe hij ook is/was. Wat wilde ik hem graag zien ontwikkelen, zoals ieder ander kindje. Maar ik was zo benieuwd in wat voor vorm hij down had. En wat hij allemaal gewoon zou kunnen in de toekomst.
Ik ga jullie dan ook niet vragen wat jullie zouden doen als je dit te horen krijgt, want dan krijg ik denk veel het antwoord nee. Maar mijn mening, dat weet je pas als je ervoor staat.
Wilde wel heel graag de discussie aangaan, of jullie speciaal zouden kiezen om te testen om dit van te voren te willen weten. Of gewoon weten hoe jullie denken over kindjes met een beperking.
Ben dus zeker van mening dat ieder kindje die levensvatbaar is welkom is, maar het is niet makkelijk. En zeker als ik bedenkt dat je een kindje kan krijgen die meervoudig gehandicapt is. Dan hebben wij nog heel veel geluk gehad met Daan.
Kom maar op met jullie reacties.
Ik zou ook hebben besloten om het kindje te houden als het bijvoorbeeld down of een andere beperking zou hebben. Mits wel levensvatbaar en een dragelijk leven uiteraard. Het is toch je kind waar je al vanaf het begin van je zwangerschap van houdt! Voel je niet schuldig lieve Debbie jullie waren fantastische ouders voor Daan! Liefs Desiree
Mooie post Debbie. Over een onderwerp dat steeds actueler wordt nu er steeds meer prenatala diagnostiek komt.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Nieuwe kinderserie: Star Wars Rebels
Bij de eerste heb ik er nooit do over nagedacht, bij nummer twee was ik echt bang. Want wie zegt dat je het geluk hebt om twee gezonde kindjes te krijgen? Ik weet niet wat ik zou doen, oordelen is zo makkelijk van buitenaf. Ik vind het wel mooi hoe jij hier tegenaan kijkt en dat je het gevoel hebt (en oh, wat zit je moedergevoel toch altijd goed) dat Daan het niet meer kon. Lijkt me een fijne geruststellende gedachte.
Ik zou het wel weten wat ik gedaan zou hebben .
Mijn zwangerschap 19 jaar geleden was mooi maar door zwaar gehandicapte dochter van mijn oudste zus ook onzeker.
In week 32 kreeg ik zo een speciale echo dat je ook de organen en de rest kunt zien.
Niet om afstand te doen maar om voorbeteid te zijn.
Gelukkig was alles in orde.
Met 8 maanden met spoed naar ziekenhuis foutale nood werd er gezegt.
Ik volledige narcose en zoon werd niet adement geboren .
Ze zijn aan het werk gegaan en gelukkig haalde hij het.
Hij werd 16.45 geboren maar door de narcose zag ik hem pas in de avond.
Het had zo fout kunnen lopen dat ik bij wakker worden te horen had gekregen uw kindje heeft het niet gehaald.
Nu 19 jaar verder kan ik door baarmoederhalskanker geen kinderen meer krijgen maar mocht dat wel zo zijn en er zouden problemen zijn dan zou ik toch blij zijn want het zou het kindje zijn dat uit liefde gemaakt is .
Ik was meteen verliefd op jullie daan en was net als jij erg nieuwschierig wat daan allemaal had gekunt zeker na het zien van syndroom van gisteren het meisje dat hulpjuf was.
Ik heb respect voor jou en bert, debbie
En hoop dat jullie in de toekomst weer een mooi liefdeskindje in jullie leven mogen ontvangen
Hey Debbie. Mooi geschreven weer. Ik zelf had het ook laten komen. Ik heb diep respect voor jullie, en daan heeft top ouders, ik zeg het woord gehad niet. Want jullie zijn gewoon top ouders.
Mijn vriend wou wel heel graag die test doen dus hebben we wel uiteindelijk gedaan. Ze is gelukkig gezond. Maar ik denk dat ik wel voor een kindje met beperking zou kiezen mits levenskans groot is. Mensen met een beperking kunnen ook een mooi leven krijgen.
Aletha onlangs geplaatst…shoplog
Hoi, ik kwam per toeval op je blog terecht. Ik wil zelf geen kinderen maar als ik ze wel had gewild en ik zou een kindje met een beperking verwachten dan zou ik het zeker laten komen als de beperking niet te ernstig is. Met te ernstig bedoel ik dat het kindje wel zo normaal mogelijk moet kunnen leven, niet een kindje dat in bed ligt, niet kan bewegen e.d. Want ik denk dat elk mens die niets kan en stil in bed ligt daar van binnen heel verdrietig om zou zijn. Een kindje met bijvoorbeeld down krijgen hoeft helemaal niet erg te zijn. Ik heb de serie Een huis vol gevolgd, is nog wel terug te kijken op http://www.npo.nl waarin 2 grote gezinnen worden gevolgd, 1 gezin met 12 kinderen en in 1 gezin met 13 (in seizoen 1 hadden ze nog 12) kinderen. Van de het gezin met 12 kinderen heeft de jongste (inmiddels 5 jaar) Jordy down, maar als ik zie wat voor vrolijk mannetje het is en hoe goed de ouders en grote broers en zussen met hem omgaan dan is gewoon overduidelijk dat hij een geweldig leven heeft. En hij brengt zoveel vrolijkheid in het gezin.
Toen ik zwanger wad van Ayden hebben we wel de nekplooi meting gedaan, dit omdat we wel graag wilden weten of we een grotere kans hadden op een kindje met bijv down. Mijn vriend en ik werken beiden met mensen met een beperking en voor ons stond al heel snel vast dat ieder kindje hartstikke welkom was. Bij deze zwangerschap heb ik dan ook geen nekplooimeting laten doen. Op de 20w echo zag alles er prima uit, en verder zullen we het wel zien :). Ik hou toch wel van mn kindjes!
Roos onlangs geplaatst…Word ik blij van..
Wij kozen er bewust voor geen nekplooimeting te laten doen. Het zou voor ons niet uitmaken. Elk kindje is een geschenk en is welkom.
Madelon onlangs geplaatst…Houvast | (H)eerlijk magazine over Dragen & Ouderschap
Tuurlijk weet je pas als je voor de keuze staat. Wij hebben vooraf bewust geen nekplooimeeting gedaan. Om de reden dat het voor ons niets zou uitmaken. Als het kindje levensvatbaar is en ondanks zijn beperkingen een mooi leven kan hebben, dan is het meer dan welkom.
Petra onlangs geplaatst…Maatjes
Ik vindt dat elk kind recht heeft op een zo gezond en gelukkig mogelijk leven.
Dus indien er iets echt ernstigs aan een ongeboren kind mankeert niet tegen elke prijs het kind geboren laten worden..
Zou jezelf een hartoperatie willen ondergaan?
Zou jezelf een zeer pijnlijke orthopedische operatie willen ondergaan?
En ga zo maar door.
Juist als er iets ernstigs aan een ongeboren kind mankeert zeg ik kies voor het belang van het kind en laat het niet geboren worden.
Dan heb ik het nog niet eens over het feit dat voor veel ouders op een gegeven moment de tijd komt dat ze niet meer in staat zijn om voor hun gehandicapte kind te zorgen en dat zo’n kind dan, net als ik, in een instelling terecht komt.
Wauw wat mooi omschreven. Ik wilde bij beide kinderen geen tests. 20 wkn echo was twee keer goed. En was heel blij met 2 gezonde kinderen. Maar anders was het ook welkom geweest.
Je hebt alles gegeven wat je kon aan liefde voor je prachtige zoon. Alleen is het nooit genoeg als het zo loopt!
Liefs!
Marijke onlangs geplaatst…Gewoon Nederland (Just Dutch) tag
Je hebt dit heel knap geschreven! Ik zit momenteel in mijn derde jaar Orthopedagogie en studeer (als alles goed gaat) dit jaar af. Ik heb afgelopen jaar stage gedaan in een voorziening voor kinderen met een ernstig meervoudige beperking. Sommige vriendinnen of familieleden van me snappen niet hoe ik met zo’n zware doelgroep kan werken. Het is inderdaad een heel zware doelgroep, een doelgroep die heel veel verzorging vraagt. Ik heb daar dingen gezien die ik de rest van mijn leven niet meer vergeet… Maar wat deze mensen niet begrijpen (denk ik), is hoeveel liefde je van deze kinderen terugkrijgt. Hun glimlach, hun knuffels, de felle geluidjes dat ze maken wanneer ze het naar hun zin hebben. Daar zijn geen woorden voor, heerlijk… Het zijn inderdaad kinderen met heel complexe problemen, kinderen die nooit zullen kunnen praten of zelfstandig eten, kinderen die afhankelijk zijn en heel veel verzorging en medische opvolging nodig hebben… maar aan de andere kant zijn het de meest pure, eerlijke, oprechte en meest tedere kinderen waar ik ooit al mee gewerkt heb. Ja, die kinderen hebben echt mijn hart gestolen…
Goed geschreven! Tijdens mijn zwangerschap hebben wij de combinatie test niet uit laten voeren. Niet omdat wij jong zijn en dachten dat zit wel goed, nee niet omdat wij beiden dan toch ervoor zouden kiezen. Dat is heel makkelijk gezegd nu, alleen zou ik het niet kunnen om mijn zwangerschap te beëindigen. In de toekomst denken wij hier net zo ver. 20 weken echo laat ook veel zien. Goed dat je dit schrijft, je bent echt open over alles.
Whitney onlangs geplaatst…Stilte..
Ik heb je gezien op Kwebbel en op Iwaan, daarna volgde ik je zwangerschap
Je hebt het zo bewonderenswaardig allemaal gedaan, zo knap en liefdevol.
Ik zal wel tegen velen in gaan, maar Daan had ook recht op leven , zeker bij zulke ouders.
Het is een schattig ventje en ik hoop dat je je verdriet een beetje aan kunt
Ik zou hem ook gehouden hebben
Waarom moeten zo in liefde ontvangen kindjes sterven, ik snap dat niet goed.
dag lieve Debby en echtgenoot
Elisa