Gedachten stroom 4 (angsten)

Sinds Daan er niet meer is heb ik vele angsten. En dat stoort me regelmatig wel.

Mijn angsten:

* Het Martini ziekenhuis
* De kinderafdeling in het Martini ziekenhuis
* Sirenes
* Ambulances
* UMCG afdeling gynaecologie en het DOK
* CJG en het consultatiebureau
* Baby,s

* Het Martini ziekenhuis

Deze angst heb ik aardig onder controle nu, maar ga nog altijd met lood in mijn schoenen erheen voor mijn gesprekken met mijn maatschappelijk werkster. Het is niet alleen de angst voor de plek maar ook voor de gesprekken. Je wordt echt geconfronteerd met het verlies van je kindje, omdat je hier over praat. En toch vind ik het helemaal geen fijne gedachten dat het zeer binnenkort stopt deze ontmoetingen. Ik ben dus blij dat ik hier vrij makkelijk naar toe kan, en er nog vrij rustig onder kan zijn als ik op deze plek ben.

* De kinderafdeling in het Martini ziekenhuis 

Ben hier nu een paar keer langs gelopen, maar naar binnen ben ik nog niet geweest. Daan heeft op deze afdeling gelegen en ik wil van deze angst af. Want mocht je in de toekomst ooit weer op deze afdeling moeten zijn, wil ik niet in paniek raken. Dus beter nu aanpakken, dan het te ontlopen. Mijn volgende ontmoeting met mijn maatschappelijk werkster gaan we dit aanpakken. We gaan echt de afdeling op. Hier zie ik echt heel erg tegenop, maar het is fijn dat ik niet alleen erheen hoef. En dat er 2 lieve mensen zijn die daar dan ook op het moment zijn. Mensen waar ik echt waarde aan hecht vanwege de zorg voor Daan op die afdeling. Ben dus heel benieuwd hoe deze ervaring zal gaan zijn.

* Sirenes

Alleen al bij het horen van sirenes gaat me hart tekeer, en kan ik me niet ontspannen. Ik beleef keer op keer het moment dat ik aan de telefoon was toen ik 112 belde. Voor ik het wist hoorde ik sirenes in de straat. Echt afschuwelijk. Ik weet dat ze er waren om Daan te helpen, maar dat is niet gelukt. Ik sta echt stijf van angst als ik ze hoor.

* Ambulances

Normaal let je er nooit op, maar hoe vaak kom je die dingen wel niet tegen zeg. In mijn zwangerschap was mijn eerste keer dat ik in een ambulance lag. En daarna heb ik vaker zo,n ding van binnen gezien samen met Daan. De laatste keer was dat we er met zijn 3en in zaten. Met een Daan die niet meer leefde. Wat is dat een vreselijke ervaring, dat je met je kindje naar het ziekenhuis gebracht wordt en weet dat je hem daar achter moet laten.

* UMCG afdeling gynaecologie en het DOK

Van de week ging ik niets vermoedend naar het UMCG voor controle vanwege mijn hernia operatie. Was alleen even vergeten dat dit op dezelfde afdeling zit als waar ik op controle kwam tijdens mijn zwangerschap. Ik raakte lichtelijk in paniek, en stond dan ook al aan de balie te huilen. Dan moet je daar gaan zitten wachten. Nou die mensen zouden wel gedacht hebben wat is dat voor gestoord mens. Zat met me muts op, muziek aan… En in een boekje te schrijven/tekenen. Zenuwachtig aan het doen met mijn pen, en mijn benen kon ik niet stil houden. Ik dacht dat ik gek werd. Het liefst wilde ik de afdeling af rennen. Maar helaas dat ging natuurlijk niet. Wel fijn was dat de chirurg op de hoogte bleek te zijn, en begon daar dus alweer te huilen.

Ja en het DOK zit aan deze afdeling vast. Daar kom je terecht als er iets gebeurd tijdens je zwangerschap en er hartfilmpjes gemaakt moeten worden. Ook deze afdeling wil ik nog wel op om te zien hoe ik erop reageer. Want het zal je maar gebeuren met een 2e zwangerschap daar terecht te komen.

* CJG en het consultatiebureau 

Als ik naar de fysio ga zit dat in hetzelfde gebouw als het CJG en consultatiebureau. Het hele gebouw ademt kinderen uit. Aan de ene kant vind ik het fijn, maar ook wel heel moeilijk. Het CJG kom ik nu eigenlijk elke week. Even gezelschap opzoeken van andere mama,s. Maar toch is het raar om dat een onzichtbare mama te zijn. Het consultatiebureau durf ik nog niet echt binnen te lopen. Terwijl dat eigenlijk een deur verder is in hetzelfde gebouw. Ook deze angst wil ik onder ogen gaan zien. Want ja als je denkt aan een tweede kindje moet je daar toch naar toe. Gelukkig zit daar iemand waar ik veel contact mee had vanwege Daan. En ik dus makkelijk eens kan zeggen om iets af te spreken. Een reden hebben daar naar binnen te gaan. Maar nu nog even niet, alles op z,n tijd.

* Baby,s

Hele erge angst nee, kan er juist enorm van genieten. Maar toch als ik een mama voorbij zie lopen met een kinderwagen en zo,n klein hummeltje erin te zien vind ik dat moeilijk. Moeilijk in de zin van vreselijk jaloers. Van waarom jij wel en ik niet. Ik kom regelmatig nu bij de huisarts, en ook daar kom je vaak kleine baby,s tegen. Dan is het gevoel heel sterk aanwezig en wil ik liever niet in de ruimte zijn. En toch kan ik ook niet stoppen met kijken naar de kleine. Zo dubbel deze gevoelens. Tijd voor een 2e kindje… Ehmmm wanneer is het goede moment. Geen idee, maar niet nu. Moet eerst mijn lichaam laten herstellen van de operatie en de stress die nu heel erg aanwezig is. Volgend jaar kijken we wel weer verder.

Please follow and like us:

Comments

comments