Elke miskraam is anders (deel 1)

image_pdfimage_print

20081015_233754_vlindertjeVanaf het moment dat ik hoorde dat het mis was met mijn zwangerschap, had ik gelijk een heel beeld in me hoofd van de miskraam. Gelijk zei ik dat ik pillen wilde om de miskraam op te wekken. Maar had niet verwacht ze gelijk te krijgen. Bij mijn vorige miskraam moest ik eigenlijk twee weken afwachten, dat is uiteindelijk 1 week geworden omdat ik niet langer kon wachten. Nu ging dat veel makkelijker en kreeg gelijk dus een recept mee. Bijna nooit ga ik naar de apotheek in het ziekenhuis, nu dus ook niet. Achteraf had ik daar spijt van. De wachttijden zijn daar altijd enorm dus we zouden naar onze eigen apotheek gaan. Eerst even wat boodschappen halen en dan die pillen ophalen. Niet dus, want ze hadden ze niet op voorraad. Ik baalde echt enorm en stond daar met tranen in mijn ogen. In overleg waar ik wel heen zou kunnen, uiteindelijk kwamen we dus uit bij een apotheek in de binnen stad. Na overleg met mijn man zijn we er toch heen gegaan, achteraf viel het allemaal mee de binnenstad in en parkeren. Maar we kwamen net van die kant vandaan uit het ziekenhuis, dus erg leuk was het niet.

Gelukkig is het wel gelukt om de pillen nog te krijgen die dag, want wilde er zo snel mogelijk vanaf. Bij de vorige miskraam toen in de pillen inbracht (ja vaginaal breng je deze pillen in) was het zo heftig het bloedverlies, dat ik belande in het ziekenhuis. Maar ik was wel na twee dagen van het vruchtje af. Dus daar had ik nu ook rekening mee gehouden. Ik kocht van te voren groot maandverband en iets om het matras te beschermen. Maar het bleef uit waar ik op gerekend had. Ja ik kreeg bloedverlies, maar verder gebeurde er weinig. Uiteindelijk verloor ik een vrij grote stolsel, en daarna bleef het gewone bloeden aan. Ik twijfelde heel erg of dit het wel kon zijn geweest, de vorige keer was toch echt veel heftiger en veel meer stolsel raakte ik kwijt. Dus ik belde het ziekenhuis, maar werd afgescheept met dat die pillen nog vijf dagen na werkte dat ik dan maar weer even moest bellen. Nou prima dus een paar dagen later belde ik weer, deze keer probeerde ze me weer af te schepen. Dit keer met de pillen werken nog tien dagen na. Eerlijk gezegd werd ik aardig boos van binnen, geloof ook dat ik daar wel iets van heb laten merken. Ik kreeg het voor elkaar dat degene waar ik was geweest mij zou bellen in de middag.

Er werd die middag gebeld, deze vrouw is zo lief en denkt echt met je mee. Ze liet me gelijk komen, ik mocht nog even na haar dienst gezien worden door haar. Wat was dat fijn. Ze kon me toen ook vertellen dat het grootste gedeelte al weg was. Wat was dat een opluchting, ook omdat ik nu met een gerust gevoel de volgende dag naar de Huishoudbeurs kon. Daar was ik zo aan toe, even een dag iets leuks. Krampen in mijn buik had ik zo nu en dan wel heel heftig, maar ach als dat het enige was. Toch vond ik het wel erg lang duren hoor deze miskraam. Ik wil gewoon snel weer herstellen en opnieuw het IUI traject in. Maar weet dat rust wel goed voor me is. Twee weken nadat ik de pillen kreeg mocht ik op na controle komen, helaas bleek ik nog niet schoon te zijn. Mijn voorgevoel had dus gelijk. Zo bang was ik dat ze het weg moesten halen, of juist dat ze me nog langer lieten lopen om maar af te wachten. Een curettage wilde ik eigenlijk niet, maar als het nodig is dan moest het maar. Ik ben heel bang voor de gevolgen ervan, want het kan beschadiging met zich meebrengen. En omdat ik al niet vanzelfsprekend zwanger raak, was ik daar zo bang voor. Ze ging overleggen met een collega, toen ze terug kwam vertelde ze dat ze het toch gingen weg halen. Maar dat curettage te heftig is voor mij dat ze het op een andere manier zouden gaan doen. Ze zouden een cameraatje naar binnen brengen en het schoon spoelen met water. De afspraak werd gemaakt, over twee weken. Wat duurt dat nog lang zeg, maar eerder hadden ze gewoon geen plek. Ook zei mijn behandeld arts (dezelfde vrouw waar ik al twee keer eerder was ervoor) dat als ze die dag tijd zou hebben, ze er voor me zou zijn om me te ondersteunen. Zo lief, dit gebeurd niet vaak in het ziekenhuis.

De avond na de controle zat ik gewoon lekker tv te kijken en ineens voelde ik dat ik leeg liep. Ik stond op, en dat voelde niet goed. Snel naar de wc, ja hoor weer een vrij grote stolsel. Dit ga je niet menen, zou dit dan ineens het restje zijn wat er nog zat. De rest van de avond bleef ik flink bloeden. En de volgende dag werd het bloeden minder, heel veel minder. Mijn gevoel zij dat ik nu schoon ben. Maar die afspraak dan, wat nu!
zo-mooi

Please follow and like us:
Pin Share

Comments

comments

1 thought on “Elke miskraam is anders (deel 1)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge