Wat ben ik moe zeg, niet alleen lichamelijk maar vooral emotioneel kapot ben ik. Soms weet ik gewoon even niet meer hoe ik me bed uit moet komen om weer Max de fles te moeten geven. Gelukkig word het af en toe van me overgenomen door zijn papa. Maar ook die wil ik niet teveel ermee belasten omdat hij toch nog gewoon aan het werk moet. Ondanks ik gewoon hele dagen thuis ben, kom ik niet aan voldoende rust. Er staan hier vele afspraken steeds vanwege hulp thuis, ziekenhuisafspraken gaan elke week weer door. Ook deze week een dokters bezoekje voor mijzelf… Dus overdag wanneer Max lekker rustig is, wordt het 9 van de 10 keer toch lastig om zelf ook even bij te slapen. Ik verlang nu al naar dat Max iets ouder is en een dag en nachtritme zal hebben. En toch ergens vind ik dat kleine ook zo fijn. Het is gewoon echt de extreme moeheid die het allemaal erg zwaar maakt de zorg voor Max en dan ook nog zorgen voor mijzelf.
Uitgerekende datum
Vandaag is mijn uitgerekende datum, ja 20 mei dus een bijzondere dag ergens wel. Hij zou ook pas de 16e gehaald worden. Maar hij is er nu al gewoon vier volle weken. Best grappig is dat hij net als Daan een maand te vroeg is gehaald. Maar wat ben ik blij dat het niet de 16e geworden is. Denk dat ik het daar nog zwaarder mee zou hebben, omdat het dan een dag na de verjaardag van Daan zou zijn. Maar vandaag had ik dus 40 weken zwanger moeten zijn. Wat ben ik dankbaar dat ik dat niet heb hoeven uitzitten.
Emotioneel wrak
Ja zo voel ik me al tijden, maar sinds Max er is alleen maar erger geworden. Ik ben aardig uitgeput geraakt door al die emoties plus dat ik veel minder rust krijg met een baby. Maar die emoties zijn echt erger dan het minder slapen. Alleen samen is het wel heel erg heftig, dat houd in dat ik soms gewoon echt niet geniet van het moederschap. Ik tijd tekort kom voor dingen te doen. En als ik dan denk even te kunnen slapen staat er weer een afspraak gepland. Elke dag heb ik meerdere huilbuien, ik heb het nog altijd niet onder controle. En ook als Max huilt wil ik het liefst heel hard mee huilen. Ik verlang er naar dat die emoties onder controle zijn, dus dat die hormonen afnemen. Dat zou denk ook al veel doen. En dan is het nog het vertrouwen krijgen in het moederschap.
Afspraken afgelopen week
- Maandag: Martinizorg
Ik krijg elke week zes uur hulp van iemand thuis, die mee kijkt met de zorg naar Max toe. Gesprekken te hebben en het vertrouwen in het moederschap te krijgen - Dinsdag: Orthopedie
Ziekenhuis vanwege de klompvoetjes van onze zoon - Woensdag: Wijkverpleegkundige
Ik krijg wat vaker haar over de vloer omdat ik gewoon heel veel heb meegemaakt en ik wat extra hulp kan gebruiken - Donderdag: Martinizorg
Ik krijg elke week zes uur hulp van iemand thuis, die mee kijkt met de zorg naar Max toe. Gesprekken te hebben en het vertrouwen in het moederschap te krijgen - Vrijdag Dokter
Zorgen maken over mijn emotionele toestand en dus nog een stukje extra hulp vragen, ga nu gesprekken krijgen met de praktijkondersteuner
Jullie zien het dus al ik heb dus een hele volle agenda, en dat is niet alleen deze week geweest. Dit zal nog wel even een tijdje aanhouden die afspraken.
Debbie wat is Max een mooi manneke om trots op te zijn .en met jou komt het ook weer gaat gaat elke week ee beetje beter ook met Max geniet er van groetjes en een fijne zondag sterkte
wat een heerlijk mannetje om te zien! Je doet het goed hoor! Goed dat je zo naar jezelf luistert en hulp zoekt en krijgt. Het is ook erg intensief zo’n kleintje. Sterkte en geniet van je mannetje
Wat fijn zeg dat je die hulp hebt!!
Een baby is gewoon zeer intensief en zwaar, hij is pas een maand oud en jij moet nog flink ontzwangeren.
Ik denk dat elke moeder dit herkent, die eerste weken/ maanden wordt je gewoon geleefd.
Neem al de hulp met beide handen aan en geniet tussendoor