Iui traject 4

image_pdfimage_print

Beginnen met IUI 4

En dan zijn we weer begonnen aan een nieuw IUI traject. Alweer de vierde poging. Zal het dit keer ons wel gegund zijn, ik hoop het zo. En heb zo zin om eindelijk eens goed nieuws te vertellen aan jullie allemaal. Eigenlijk zie ik er heel erg tegenop weer te beginnen, maar aan de andere kant kriebelt het zo erg. Want ja het gaat om een goed doel, een heel goed doel. Dat kleine wondertje vast te mogen houden. Voor de tweede keer mama te mogen worden. Dus toch met volle moed zijn we het traject weer in gestapt. Al eerder kreeg ik de kans om te mogen beginnen, maar dit sloeg ik af hoe moeilijk ik dit ook vond. Ik had echt even rust nodig van al dat ziekenhuis gedoe. Dit was de juiste beslissing, maar toen ik weer begon te menstrueren besloten ik en mijn partner weer te beginnen. We wilde niet nog langer wachten.

Snelle ronde

Deze had ik niet zien aankomen zo snel. De eerste echo zat erop en ik mocht twee dagen later beginnen met de hormoon spuiten. Een week later terug komen voor een tweede echo, toen was het eiblaasje al 14mm dus al aardig groot. Ze wilde heel graag dat ik op zondag 15 mei terug kwam. De verjaardag van Daan, wat was ik in paniek toen ik dat hoorde. Ik wilde me op die dag niet bezig houden met een ziekenhuis bezoekje. Toch werd ik wat rustiger en dacht ineens, ja zo had Daan het gewild. En ik stemde in, had ook niet heel veel keuze want te laat wilde ik ook niet zijn voor een echo. Normaal moest ik nog een halve week wachten voor inseminatie, maar nu zeiden ze al dat waarschijnlijk die maandag al inseminatie zou zijn. Dus ik ging zondag ochtend heel vroeg op pad met de fiets. Moest om 08.15 in het ziekenhuis zijn. Met mijn duffe kop fietste ik erheen toen er ineens uit het niets een hert vlak voor mijn fiets de weg over sprong. Met heel mijn hart voelde ik dat dit een teken van Daan was. Het was goed waar we mee bezig waren. Zou dit dan ook geluk gaan brengen. Ik kreeg mijn echo en ja hoor voor de volgende dag werd de inseminatie ingepland. Een dag na de verjaardag van Daan dus. Wauw is dit toeval, nee daar geloof ik nog steeds niet in. Het moest zo zijn geweest. De inseminatie is goed gegaan, genoeg zwemmertjes hebben ze kunnen in brengen. Dan is het wachten.

Wachtweken

Dit blijft toch altijd heel frustrerend het wachten. Vaak voel ik allemaal zwangerschap kwaaltjes opkomen. Zo ook deze keer. Ik ben er goed ziek van, misselijk en zelfs overgeven. Sommige geuren kan ik heel slecht tegen. Ik kan me herinneren dat er iemand op Mirre biefstuk aan het bakken was, en ik daar gewoon zo misselijk van werd. Ik ren naar de wc, en alles komt eruit zetten. De twee weken zijn bijna om, wat hoop ik dat ik geen bloed vind als ik naar de wc ga. Maar helaas toch is er bloed, dus weer een nieuwe poging gaat van start.

Please follow and like us:
Pin Share

Comments

comments

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

CommentLuv badge