Week 1
Ineens had ik zo,n behoefde aan fruit, zo veel fruit eet ik de laatste tijd niet. Maar dat mag wel weer even goed terug gaan komen. Lekker een bak met appel, banaan en mandarijn. Dinsdag was het vreselijk weer maar ik moest toch naar Mirre toe. Op het station van Emmen regende het heel erg, maar gelukkig eer dat ik in Valthe was stopte het. Dus kon ik droog naar Mirre toe lopen. Omdat het veel regende deze dagen maar ook de zon scheen, verscheen er een hele mooie regenboog op het terrein van Mirre. Die moest ik even vastleggen, snel heen en weer naar mijn kamer en terug om mijn mobiel op te halen. Tja die heb ik daar bijna nooit op zak namelijk.
Week 2
Dit was mijn laatste week intern bij Mirre. Ik zie er best tegenop om weer volledig thuis te zijn. Het waren vijf intense maar ook mooie maanden. Zoveel mee gemaakt, zoveel mooie lieve mensen leren kennen. Ik ga het echt heel erg missen. Maar het was niet een echt afscheid, want ik kom nog elke maand tot april voor “Stralend de wereld in” En naar mijn gevoel neem ik nooit echt afscheid van ze. Toch voelde het nu even zo, ik kreeg de laatste avond al een heel lief cadeautje. Mooie tarot kaarten met elfjes.
Die avond hebben we ook nog even heerlijk gedanst op verzoek van mij. Het was een geslaagde laatste avond. Mijn laatste dag kreeg ik een heel leuk pakket voor de kleine die in me groeit. Echt ik was zo ontroerd, natuurlijk iedereen even goed knuffelen. En voor ik weg ging heb ik nog een healing gekregen, maar voor mijn gevoel was het een afsluiting. Achteraf voelde het al een begin, want ik liet hem niet verder toe toen hij met me hoofd bezig was. Dus dat wordt nog eens terug voor een healing als ik eraan toe ben. Natuurlijk hebben we nog een fijne wandeling gemaakt.
Week 3
Weer een volledige week gewoon thuis doorgebracht. Eerlijk gezegd vond ik het helemaal niets, wist me niet goed raad met alle tijd. En miste mijn sociale contact op Mirre heel erg. Het gezellige samen koken en wandelen. Fijne gesprekken hebben als ik het nodig had. En de wekelijkse sessie. Nu voelt het alsof ik in het diepe gegooid ben. (maar hier later meer over in een aparte blog) Ik kocht weer eens lekker een Galia meloen, waar ik een heerlijk bakje van nam om te eten.
Was ik even aan het freubelen in mijn negen maanden invulboek. Toen ik die foto op instagram zette kwam ik erachter dat ik ze daar nog niet op de hoogte had gebracht van mijn zwangerschap. Dus er kwamen voorzichtige berichtjes binnen met “mag ik je feliciteren” of “heb ik iets gemist” Toen besloot ik maar daarna de foto die ik eerder op Facebook had gedeeld ook op instgram te delen. Zodat het duidelijk was voor iedereen. Ik maakte lekker warm eten voor mij en mijn mannetje. Op Mirre heb ik geleerd dat je ook gewoon rustig rauwe aardappels kan bakken, alleen duurt het iets langer dan als ze al gekookt zijn. Maar het is zoveel lekkerder, dus doe ik dat nu ook thuis.
Het weekend probeerde we iets nieuws uit Pulled Pork bij de Aldi vandaan op lekkere Turkse broodjes. Op eentje ervan smolt ik wat kaas en deed ik nog chilisaus en augurken op. De andere alleen chilisaus en augurken. Mijn partner wilde geen saus en augurken erop. Alleen twee broodjes waren wel teveel, volgende keer maar eentje eten. Want het is wel voor herhaling vatbaar.
Week 4
Maandag had ik twee afspraken in het ziekenhuis staan. Eerst bij de maatschappelijk werker omdat ze me graag goed in de gaten willen houden. En nu ik niet meer elke week bij Mirre kom is dat toch wel welkom deze gesprekken. Daarna mocht ik nog even naar de kleine kijken en voor het eerst mocht ik het hartje horen. Dit vond ik wel heel bijzonder momentje. De dag erna naar de stad geweest. Even wat dingetjes regelen voor het Vlinderkindcafé. Wat was dat een hele onderneming zeg, was uiteindelijk bekaf. En belande bij Musjes winkel om even te plassen, water te drinken en uit te rusten. Daarna kon ik naar huis toe.
Woensdag was de eerste keer na vijf maanden weer op de kinderboerderij om te werken. Want dat had ik op pauze gezet vanwege de begeleiding bij Mirre. Eigenlijk vind ik er niets meer aan, maar ik moet toch iets nu ik weer volledig thuis ben. En wat was het leuk om donderdag weer even een dagje bij Annelies te zijn. Beetje bijkletsen en gewoon genieten van daar te zijn. Het is namelijk best moeilijk om weer veel alleen thuis te zijn.
Eigenlijk was het de bedoeling dat ik weer de yoga lessen ging oppakken, maar het komt er maar niet van. Dit keer werd mijn partner geopereerd en heb ik gewoon de hele dag in het ziekenhuis gezeten. Dit heeft heel veel van mij gevraagd, waardoor ik vreselijk moe was en steken in me buik had. Baby zegt, mama nu is het tijd voor rust. Dus zaterdag nadat ik boodschappen heb gedaan heb ik eigenlijk niets meer gedaan.
Ja en vandaag is het dan zover het Vlinderkindcafé, waar uiteraard een verslag van gaat komen.
Recente reacties