Mama in Groningen
Eindelijk zou ik mijn lieve mama weer gaan zien. Twee dagen zou ze bij ons zijn. Slapen niet, maar ze zou bij Ohanahome logeren in de Balikamer. Ik keek er heel erg naar uit om haar weer te zien. Toch was ik ook wel wat zenuwachtig. Het was al zo,n tijd terug en normaal zien we elkaar niet zolang hier in Groningen. Ook vanwege de gesprekken die er misschien zouden komen. Ik haalde haar maandag op van het station, omdat ze met de trein kwam. Lopend zijn we samen op weg gegaan naar Ohanahome. Dat is daar ongeveer 10 minuten vandaan. Even haar het huis laten zien, spullen in de kamer zetten. En daarna even in de tuin gezeten met wat te drinken erbij. Fijn gepraat met elkaar. Daar vandaan zijn we de stad in gelopen, beetje rondgeneusd. Ook nog even bij de Hema wat gedronken, was namelijk een warme dag. En ik liep er rond in me winterjas. Wist ik veel die ochtend toen ik weg ging dat het zo warm zou worden. Het was dus een heerlijke zonnige dag. Vanuit de stad zijn we naar mijn huis gegaan en heb heerlijk voor mijn man, mams en mijzelf gekookt. Gelukkig viel het in de smaak bij mijn mams, want ze kende het gerecht ” kip jambalaya niet”. De rest van de avond op de bank gehangen, beetje tv kijkend en kletsen. Om 22.30 hebben we haar even met de auto terug gebracht naar haar slaapplek. Daarna zelf thuis in bed gekropen. Wat was ik moe van deze dag.
Dagje sauna
Weer op tijd opstaan, omdat ik had afgesproken mijn mama op te halen om naar de sauna te gaan. Deze keer erheen op de fiets, scheelt me weer een hoop geld. Daar eenmaal aangekomen even bijkomen voor we naar het station gingen lopen. We namen de bus naar Zevenhuizen, want daar gingen we naar de sauna. Sauna De Waterlelie. Hier ben ik nog nooit geweest, zelfs niet met de bus die kant op geweest. Maar uiteraard is alles naar wens verlopen. Tegenover de sauna konden we uitstappen met de bus, dus dat was super. We zeiden het niet op dat moment tegen elkaar, maar dachten beide wat een kleine sauna. Pas met de rondleiding die we kregen viel dat heel erg mee. Van buiten leek hij klein, maar dat was dus niet het geval. We hebben deze dag echt nog veel meer gepraat als de dag ervoor. Hele fijne gesprekken, ook over best moeilijke onderwerpen. Maar dat was goed, nog nooit hebben we op deze manier zo open gepraat. We hebben elkaar echt gezien en gevoeld. Ik dacht maar dat mijn moeder het moeilijk vond erover te praten, mijn moeder dacht maar dat ik bleef hangen in de dood van Daan. Ik begrijp mijn moeder nu beter, zij heeft nu gezien dat ik er niet in blijf hangen. Dat ik veel sterker ben dan ze dacht en dat het goed is waar Daan nu is. (nee we vergeten hem niet) Ondertussen hebben natuurlijk heerlijk genoten van de warmte van de sauna,s en lekker wezen bubbelen. Helaas het zwembad trok ons niet, normaal vinden we het heerlijk. Maar nu zijn we er niet in geweest, er lagen allemaal ballen in om het op temperatuur te houden. Ook hebben we heerlijk gegeten, tussen de middag at ik een uitsmijter met ham en kaas. Mijn moeder nam een soepje. In de avond aten we vrij vroeg omdat ik er die avond weer op de trein zou zetten. We aten weer in de sauna, nadat we lekker hadden gedoucht en weer wat droger waren. Mijn moeder nam een pasta, die er lekker uit zag. En ik ging voor de saté met friet. Helemaal volgegeten gingen we nog heel even in het zonnetje buiten zitten, om daarna ons om te kleden en naar de bus te gaan.
Naar huis
Toen was het tijd om de bus te nemen naar Groningen station, waar ik mijn moeder op de trein zou zetten. Wat waren de dagen snel voorbij. Eigenlijk vond ik het helemaal niet leuk om haar nu al weer te laten gaan. En ik baalde er nog steeds van dat ze Annelies niet heeft kunnen leren kennen, omdat ze deze twee dagen niet thuis was. Dit is zo belangrijk voor me dat mijn moeder weet bij wie ik terecht kwam, wie mij zoveel heeft geholpen het afgelopen jaar. Hopelijk komt dit nog eens. Ineens stonden we op het station, eigenlijk nog een half uur wachten op de trein. Maar er stond er al eentje die gelijk weg zou gaan. Alleen met een overstap extra, wat ze liever niet wilde. Toch besloot ze deze te nemen, dus het was een erg snel afscheid. En daar bleef ik dan achter, nog nagenietend van de dagen. We doodop, dan te bedenken dat ik nog terug moest lopen naar Ohanahome. Nog de fiets moest pakken en naar huis te fietsen. *PFFFF* Maar ik deed het, daar nog heel even een glas water drinken en bijkomen. Daarna snel naar huis. Ik was helemaal gebroken toen ik thuis kwam. Maar ik kan zeggen dat ik eindelijk weer even echt heb kunnen genieten. Want bij veel dingen geniet ik gewoon weg niet meer.
Bedankt mama voor de twee heerlijke dagen.
Jij bedankt het was heerlijk je zo te zien