Vandaag is het Allerzielen
Allerzielen (het feest van alle zielen) is de dag waarop in de rooms-katholieke kerk alle gelovige zielen van gestorvenen worden herdacht. Het feest wordt sinds de twaalfde eeuw op 2 november gevierd op de dag na Allerheiligen. Allerzielen wordt overal in de wereld gevierd maar het meest in de traditioneel katholieke landen zoals Italië, Spanje, Portugal en geheel Latijns-Amerika.
Zelf ben ik niet gelovig, maar alsof het zo moest zijn waren we zaterdag even bij Daan op het crematorium en daar waren ze van alles aan het opbouwen. We konden ons nog herinneren dat dit vorig jaar ook gedaan werd. Alleen toen lag Daan er nog maar net dus hebben we daar niet verder over nagedacht. Nu was ik nieuwsgierig en ben ik gaan vragen wat er de avond stond te gebeuren. Er werd me verteld dat ze Allerzielen vierde en alles heel mooi verlicht werd. Ook zei hij me dat het zeker de moeite waard was om even langs te komen. Dus wij besloten deze avond even terug te gaan. Hij had niks verkeerds gezegd want wauw wat was dit indrukwekkend. Dit was ook de eerste keer dat we het hele terrein hebben gezien, want over het hele terrein was er van alles te zien. Overal stonden er ook tafels dat je een kaarsje kon branden, een steen kon beschrijven, een bolletje kon planten, traantjes begraven en ballonnen op laten. En al die mooie lichten die er waren wat was het prachtig. Ik heb twee stenen uitgezocht en op beide een naam neer gezet. De ene van Daan ligt op zijn plekje nu en de andere is voor mijn vriendin. Het bolletje heb ik niet gepland op de plek waar iedereen dat deed. Heb hem meegenomen, we willen hem nog wel planten bij Daan. Ook de traantjes heb ik daar niet willen begraven die heb ik ook natuurlijk bij Daan gezet. Als laatste kwamen we bij het kinderhofje aan waar Daan ligt. Daar stond ook een tafel dit vanuit het UMCG kinderafdeling. Daar heb ik een tijdje staan praten met een man die foto,s aan het maken was. Mij lukte het niet vanwege het donker. Deze man heeft me wat geleerd erover, wat ik wel erg leuk vond. Daarna raakte ik aan de praat met iemand van de stand en die herkende me gewoon. Ze werkt op de zwangere afdeling waar ik even heb gelegen vlak voor Daan werd geboren. Dit vond ik eigenlijk heel bijzonder dat ze mij herkende, hoeveel mensen komt ze wel niet tegen in het ziekenhuis. Daar kregen we ballonnen, die hebben we met een mooie boodschap naar boven gestuurd. Nu kan Daan dus weer even spelen met ballonnen.
Wat mooi!