Er zijn zoveel gedachten die door mijn hoofd spoken. Soms weet ik niet wat ik denk. Maar heel soms wel, en heb ik behoefde het op te schrijven. En dan komt er ineens een blog tot stand met alleen gedachten van mij.
Waarom die 1 achter de titel, wie weet krijg ik vaker zulke behoefde. En zal ik ze met jullie delen. Nee niet om aandacht te vragen, puur om van me af te schrijven. Schrijven werkt heel fijn voor me.
Met lood in mijn schoenen loop ik naar buiten. Die ene boodschap die gedaan moet worden. Verdoofd loop ik door de winkel omdat ik net langs de bibliotheek ben geweest om Daan uit te schrijven. Dat moeilijke gesprek met de maatschappelijk werkster net na het overlijden van Daan op die nog vreselijkere plek waar Daan nog geen 3 weken geleden lag.
Eten lijkt nutteloos maar moet om te overleven. Alles lijkt nutteloos, werkelijk waar ik ben gewoon aan het overleven.
Mensen vragen hoe het gaat, heel lief maar kan er nu niks mee. Wat zeg je terug als je geen antwoord hebt. Wordt er gezegd als er iets is bel maar gewoon. Ik kan het niet… Zo moe, en de dag duurt eeuwen. Leeg ik voel me zo leeg.
De kamer van Daan ik durf er niet naar toe. Zo dicht bij maar voor mij zo ver weg. Lieve woorden, geschreven woorden van vele mensen zelfs die ik niet ken. Geweldig zijn jullie. Maar dit proces doe ik alleen. Soms een beetje hulp, nee dat kan geen kwaad. Maar ik ben degene die daarna weer allen thuis zit. (Als man aan het werk is)
Je bent een kanjer.
Schrijf alles maar van je af.
Jij mag rouwen op jou manier en zolang als jij nodig hebt.
Dikke dikke knuf
Ik denk dat dit inderdaad iets is wat je zelf moet verwerken, jij gaat als persoon en als moeder het rouwproces aan… Maar weet gewoon dat er heel veel mensen achter je staan! Als je ze nodig hebt, dan zijn we er. Liefs!
Ja we zijn er als jij er aan toe ben op jou tijd neem ook maar alle tijd die je nodig heb
dikke knuffel
We kunnen ook iets anders zeggen dan ‘sterkte’, het is inderdaad een proces dat je zelf aan moet gaan. Ongelooflijk moeilijk, maar vergeet niet dat er aan je gedacht wordt!
Marianne onlangs geplaatst…Foodie Friday: Preischotel
Je bent niet alleen! Weet dat er mensen zijn die aan je denken en met je meeleven.
Vlijtig Liesje onlangs geplaatst…Tuinkabouter
Het zijn inderdaad woorden waar je echt niks aan hebt. ‘Hoe gaat het?’ ‘Als ik wat kan doen…’ Het zal allemaal zo nietszeggend voor je zijn.
Hoe moeilijk ook en hoe eenzaam, er zijn echt mensen die meeleven, aan je denken en je willen steunen.
Sterkte!
Pauline onlangs geplaatst…Wat je niet wist… Speelgoed!
Heel veel sterkte….
Ik weet niet wat ik hier op moet zeggen. Dikke knuffel!