In Utero
Hoe hebben ervaringen die je in de baarmoeder meemaakt effect op je latere leven? De baanbrekende documentaire ‘In Utero’ toont aan de hand van interviews, culturele mythes, populaire films en technologische trends hoe belangrijk de periode in de baarmoeder is voor het verdere leven.
De Amerikaanse documentairemaakster Kathleen Man Gyllenhaal brengt met ‘In Utero’ een meeslepende, cinematografische documentaire die op zoek gaat naar één van de grootste mysteries van het menselijke leven. Hoe verloopt het leven in de baarmoeder en wat voor blijvende impact heeft dit op ons verdere leven? De film doet dit aan de hand van drie vragen: hoe worden we gemaakt? Wie zijn we? En waarom zijn we wie we zijn? We zijn immers niet enkel het resultaat van een samensmelting van genen, maar ook van onze omgeving.
Door het samenbrengen van theorieën van epigenetica en biochemie, interviews met dokters en psychologen en zelfs de verhalen van The Matrix en Alice in Wonderland brengt Gyllenhaal een ontzettend boeiende documentaire over het ontstaan van het menselijke leven en tracht het op tal van levensvragen een antwoord te vormen.
Alleen naar de film
Dat was een hele uitdaging voor mijzelf, om alleen naar de film te gaan. Ik zou eigenlijk samen met iemand gaan, maar die kreeg de kans om een workshop bij Mirre te doen het weekend dat deze film draaide. Dus besloot ze haar kaartje te ruilen, zodat ze 31 oktober kan. En ik stond er de avond dus alleen voor. Dit doe ik dus normaal nooit, en eigenlijk was ik ook wel een beetje zenuwachtig. Maar was dat omdat ik er alleen heen ging of om deze film te zien. Ik wist er al wel veel vanaf doordat ik mijn eigen geboorte aan het onderzoeken ben bij Mirre. Ik weet dus wat er allemaal van invloed kan hebben op je ongeboren kindje. Maar nog fijner te weten dat je het ook kan herstellen, begin bij jezelf om je eigen geboorte dus te onderzoeken. Maar je kan ook als je al kinderen hebt gekregen hun eigen stukken te gaan herstellen.
Ik vond het een interessant onderwerp, alleen af en toe wel heel druk de film. Sommige dingen waren wel wat storend, bijvoorbeeld de stukken die uit films gehaald waren. Maar stukjes daarvan waren ook wel weer lachwekkend weer gegeven. Toch vond ik het heel jammer en teleurstellend dat de vader rol die zeker ook van invloed heeft op het ongeboren kindje niet werd belicht. Alles draaide om moeder, dat zei het liefst geen stress mocht hebben tijdens de zwangerschap.
Gesprekken
Als je gewoon naar de bioscoop gaat, kom je niet echt in gesprek met mensen. Zeker niet omdat ik normaal niet alleen zou gaan. Nu raakte ik al snel met iemand in gesprek die naast me kwam zitten. En gelijk ook gewoon een mooi gesprek wat ging over het onderwerp van de film. Ik vertelde over mijn proces en waarom ik dit proces ben aangegaan. Fijn als mensen aandachtig naar je luisteren, ook merk ik dat mensen voelen en zien aan me dat ik heel positief overkom. Dat ik er geen probleem mee heb om over mijn verlies te praten, dat ik juist praat over het geschenk wat ik kreeg en niet het vreselijke gemis wat erbij komt kijken. Na afloop van de film had ik heel sterk de neiging de vrouwen die mede verantwoordelijk zijn deze film naar Nederland te halen aan te spreken. Maar beide waren in gesprek, dus ging ik in de buurt zitten. Al snel sprak 1 van de vrouwen mij aan en raakte zo uiteindelijk met beide in gesprek. Vertelde wat ik van de film vond, maar ook mijn eigen ervaringen met me eigen geboorte te herbeleven. En uiteraard waarom ik dat ben gaan doen. Ze vonden mooi hoe ik erover praatte en dat ik zelf al zo bewust ben van het onderwerp en dat ik er iets mee aan het doen ben.
Het was dus een zeer geslaagde avond voor mij.
1 thought on “In Utero”