Als ik mijn telefoonscherm aan doe zie ik het in beeld staan 12 september is het vandaag een dag om nooit meer te vergeten. De sterfdag van Daan, de derde alweer. Hij is er wel, maar ook weer niet.
Lieve Max,
Ik schrijf naar je om te vertellen over je broer. Ik noem regelmatig wel zijn naam naar je en vertel dan dat je een grote “kleine” broer hebt. Daan kwam net als jij niet spontaan in ons leven. Zo onwijs gewenst zijn jullie beide. Bij Daan kregen we te horen dat hij van alles mankeerde. En de keuze om de zwangerschap te stoppen of door te laten gaan. We kozen voor zijn leven, maar eigenlijk hadden we al afscheid genomen. Toch kregen we te horen dat je gewoon met het leven verenigbaar was. Hij is geboren met een ernstige hartafwijking, het syndroom van down en net als jij klompvoetjes. Wat waren we gelijk trots op deze kanjer en wat deed hij het goed. Toch hadden we in ons hoofd, er komt een moment dat hij geopereerd gaat worden. En misschien wordt hij dan niet meer wakker. Maar dit is iets wat niet gebeurde. De operatie heeft hij nooit gekregen. Op een avond veilig bij mama in de armen is je broer plotseling stilletjes gegaan. Zijn oogjes sloten zich voorgoed.
Maar wat hebben we genoten van jouw broer. De dingen die we bij jouw zien Max zijn echt de eerste keren, want Daan liet dat niet zien. Helaas zat er weinig leven in. Maar knuffelen vonden we als gezin heerlijk. Ook kon ik uren naar hem kijken. Kijken zoals ik ook naar jouw kijk. Wat een wonder zijn jullie toch. Want dit is niet iedereen gegeven.
Mama heeft dingen ontdekt met Daan die ze anders nooit had ontdekt. Op een dag in het ziekenhuis waar Daan drie weken heeft gelegen omdat hij zo ziek was, kwamen de Clini Clowns op bezoek. Speciaal voor hem gingen ze zingen, en even vergat ik dat ik daar vast zat samen met Daan in die ziekenhuis kamer. Zo geweldig deze mooie herinnering. Ik beloof je Max dat ik vaker dingen ga delen over je broer. Dat verdien jij maar ook je grote broer.
Dit was ook gelijk wat ik heb geschreven voor de schrijfgroep op de MBU
Alweer de derde sterfdag.. kan me Daan nog zo goed herinneren.. Uit het oog maar nooit uit het hart. Sterkte meis..
Nicole onlangs geplaatst…Vakantie & pakjescentrum | weekvlog #2
Een moeilijke dag vandaag voor jou en je man Debbie. Heel veel sterkte voor jullie beiden. Liefs van Corrie