Wat gaat de tijd toch snel. ik wilde weer een goede start maken in de het nieuwe jaar met blogs schrijven. Maar maakte dus alweer een valse start. Dus dan gelijk maar een februari overzicht in het leven van een nu nog peuter in huis.
Hier in het dorp doen ze aan Happy stones, stenen die beschilderd zijn en verstopt zodat een ander ze kan vinden en een blij gevoel krijgt ervan. Ik maakte een wandeling met mijn begeleidster en die vond deze van Buurman en Buurman. En die kreeg ik mee voor Max. Hij was er super blij mee. Dit was de eerste in vele die we later zelf nog vonden tijdens onze wandelingen.
Steeds meer krijgt hij interesse in knutselen, kleuren, kleien. Al wil hij met kleuren het liefste dat ik het doe. Maar hier was hij even helemaal geconcentreerd bezig om net als zijn steen de kleurplaat in te kleuren.
Lekker kliederen met verf, ik heb er een hekel aan. Maar mijn peuter vind het geweldig. Dus dan doen we dat, alles om mijn kind een lach op zijn gezicht te laten krijgen. En ja uiteraard is verven heel goed voor de ontwikkeling van een kind.
Heerlijk even lekker knuffelen samen, als hij rustig blijft liggen vind ik dit heerlijk. Maar aangezien hij zo zwaar wordt en vaak druk met bewegen is doet het soms ook best een beetje pijn. Steeds vaker komt hij ook lief naast me zitten en dan wilt hij kletsen. Te lief, daar smelt je gewoon van.
Het lijkt al weer lang geleden dat er ineens sneeuw lag. Nou wat een feest voor een kind. Dus wij gingen naar de speeltuin, hij bepakt met schep en emmer. En ja er was een klein zonnetje dus een zonnebril moest er op van hem.
Ook steeds vaker en meer kan hij zich heel goed zelf vermaken. En dan komt de bak met treinbanen uit de hoek en wordt de hele woonkamer omgetoverd als treinbaan.
Lekker wandelen. Er moeten altijd takken verzameld worden en worden dus helemaal meegesleept naar de auto.
Ook is hij heel vaak onderuit gegaan, omdat we door de sneeuw liepen en ja sommige stukken waren ook best wel glad. Maar wat hadden we het leuk. We zagen zelfs een eekhoorn in de boom.
Nog even plezier maken bij de hunebed, voordat we weer in de auto terug naar huis gingen.
Max is echt een zandbak kind, altijd als we naar de speeltuin gaan moet er iets mee om in het zand te spelen. En hij heeft sinds een tijdje een nieuwe schep, die dus nu altijd mee moet. En wat een plezier heeft hij dan in de speeltuin.
Even uitrusten op de tafel in de speeltuin. Want ja van spelen wordt je ook wel moe. Ja we komen bijna elke dag wel even in de speeltuin. Er is ook niet veel anders te doen buiten momenteel. En klimmen en klauteren is goed voor een kind, helemaal als je niet meer naar de gym kan.
Als max zegt “mama foto,s maken” krijg je ook de meest gekke posities. We hebben even flink gelachen met de foto,s maken. Wat heb ik toch een waar clowntje hier in huis.
Knol Power tijd “zegt Max” samen met papa naar de vlogs kijken van Enzo Knol. een leuk en lief mannen momentje. Nu al net zo verslaafd als zijn papa aan Knol Power.
Het was prachtig weer en gingen er samen op uit. Moeder een zoon, zoals bijna elke dag. Eerst maar eens een lekker ijsje halen, en in de speeltuin opeten. Ik zag hem ervan smullen, dit kunnen we best wel eens vaker doen. Zo leuk ze hebben vlakbij de Albert Heijn een ijsmachine staan, en zo,n ijsje kost maat 50 cent. En je kind geniet er enorm van. Daarna lekker spelen in de speeltuin. Toen moesten we nog even naar de markt, alleen zag Max iets heel leuks bij de winkel wat hij wilde. Maar deze mama vond die brandweerwagen te duur voor 20 euro. Dus besloten we even langs de Kruidvat te gaan. Daar heeft hij iets moois mogen uitzoeken. Tevreden gingen we terug naar de markt en werd ik gebeld door de vader van zijn vriendje. En doken we toch nog heel even in de speeltuin, zodat ze samen eventjes konden spelen. Niet lang daarna moest hij plassen en gingen we naar huis. Nou na twee uur buiten zijn was dat niet zo heel erg.
We speelde doktertje, mama was ziek en moest eten om weer beter te worden. Dus de popcorn werd uit de kast gehaald, en genoten hier samen van. Of mama beter werd, ja geloof het wel. Want daarna was de jongeman ziek, van de vele popcorn misschien. Nee hij had een baby knijn in zijn buik zitten.
Toen was het tijd om brownies te maken, met dit soort dingen vind ik het nog altijd lastig hem te laten helpen. Maar hij mocht op de aanrecht zitten. En daarna lekker de lepel aflikken, dat vond hij helemaal prima. Nadat de brownie gebakken was, heb ik er glazuur over heen gedaan. Er moesten van hem namelijk smarties op, dus dat mocht hij doen.
Recente reacties