Ik ben een nieuwe uitdaging aangegaan het weekend, heel onverwachts ben ik gaan zingen. Eigenlijk stond er al een afspraak voor deze vrijdag. Maar ik zat niet lekker in mijn vel en toen appte ik dat naar degene die me les zou gaan geven. Ook lotgenote Ouders overleden kind. En toen kreeg ik terug “vanmiddag zingen?” ja echt wel, dus dat was mijn eerste zangles. Een fijne uitlaatklep. Ik ga nu officieel elke maand een dubbele les volgen bij haar. Wat ben ik blij dat ik haar heb leren kennen.
Heerlijk om weer van alles in bloei te zien staan. Dit is gewoon voor ons huis, dus vanaf de slaapkamer raam foto gemaakt.
Wat vind dit ventje zijn nieuwe bed geweldig. En vind het ook niet meer erg om zijn dekbed over hem heen te krijgen. Zo blij dat we deze stap hebben gezet. Hij slaapt naar mijn idee nog rustiger dan hij al deed.
Een lekker ijsje voor mijn ventje, een mooi maatje voor hem. Het is de hele tijd ijs ijs ijs, dus we moesten er aan geloven om hem dan ook een ijsje te geven.
Iets te vroeg om uit bed te gaan, nog vroeger dan normaal op de woensdag. Het was maar een kwartier, maar toch scheelt het best wel. Helemaal voor Max. En als hij zo lekker ligt vind ik het vreselijk om hem wakker te moeten maken.
Na de ochtend en in de middag therapie, eindelijk lekker naar huis. Het is toch niet zo heel fijn zolang tussendoor te moeten wachten. Heb nu elke woensdag PMT tot half 11. Maar in de middag nog een gesprek. Dit verschild een beetje van tijd.
Ik ben me aan het verdiepen in de essentiële oliën, dit was mijn tweede pakketje die ik binnen kreeg. Heerlijk de basis heb ik nu in huis.
Hoe eet je volgens Max een toetje, nou zo gewoon je hele toet erin proppen en dan lekker helemaal onder zitten. Helemaal geslaagd zo,n toetje.
Even weer aan de wandel met Max, hij wilde graag treinen kijken. Maar er kwam maar niks voorbij. Toen maar met tegenzin hem mee terug genomen naar huis. En ja hoor, daar kwam toch nog een trein langs. Max helemaal blij, en toen vond hij het gelijk niet zo erg meer om terug naar huis te lopen.
Onderweg naar Mirre toe. Ik koos even tussendoor de therapie die ik volg hier een sessie. Aangezien er tijdens therapie iets aangeraakt was, waardoor ik weer flash backs had naar het overlijden van Daan. En omdat ik hier zo last van had, wilde ik dit bij Mirre aanpakken.
Even bijkomen na een hele heftige intense sessie. Zo dankbaar voor deze plek en voor José die me hierin helemaal helpt.
Even een stukje wandelen met Max in de buggy, het goede weer komt er nu echt wel af en toe bij. Dus dan is dat wandelen helemaal niet zo,n straf.
Heel af en toe zet ik Max iets vaker voor de tv dan alleen voor het slapen gaan. Dit omdat hij soms zo enorm druk is en ik het dan even te veel vind. Maar vaak kan hij buiten ook lekker zijn energie kwijt.
Wat doen jullie als je kind zo druk is dat je het even niet zo trekt?
Recente reacties