Weer een week vol afspraken gehad, en vele mensen over de vloer gehad. Wanneer gaat het nou allemaal wat beter hier… Ik ben echt hard aan het werk om de juiste hulp te krijgen, maar ik moet geduld hebben. Ondertussen moet ik sommige dingen proberen los te laten. Zeker als het om Max gaat, maar gelukkig heeft hij een goede papa die nu vakantie heeft en het van mij over kan nemen. Als het nodig is.
Ik loop al vaker de route naar het gezondheidscentrum, en steeds kom ik deze bloemen tegen. Nu stond ik er even bij stil en maakte er een foto van. Vind hem ook heel erg leuk geslaagd.
Max kreeg dinsdag zijn brace, maar pas de dag erna merkte we dat ze een hele grote fout hebben gemaakt. Zoals hij op de foto staat klopt het niet. Ze hebben zijn voetjes de hele andere kant opgezet. En daar heeft hij flink veel last van gehad.
En daarom had ik een heel erg huilig/paniek mannetje in mijn armen. Zo zielig als je later pas beseft wat er precies aan de hand is. Hij heeft zoveel pijn gehad. En ik ben echt heel erg boos geweest hierom.
Dinsdagavond ging het mis bij mij, ik had twee keer momenten dat ik helemaal afwezig was en dus niemand die contact met me kon maken. Maar woensdag zou ik samen met Max naar Mirre gaan. Alleen dit kon Mirre niet aan de zorg voor ons beide. Wel voor mij, maar niet voor Max als het met mij niet goed zal gaan. Besloten om alleen te gaan voor een sessie. En Max bij zijn papa te laten. Toen ik aankwam ben ik gelijk even de rust in gegaan en stukje gelopen. Paardjes kijken.
Na een goede sessie en weer even bijkomen op Mirre weer onderweg naar huis toe.
Dit mannetje vind ik steeds weer helemaal anders in zijn bedje, moet hier zo om lachen dat hij het hele bed doorgaat. Ondanks dat is het wel heel fijn dat hij erg goed slaapt. Soms duurt het even voor hij echt slaapt, maar dan slaapt hij dan ook goed door.
We sparen voor het buiten servies van de AH, maar die bakjes kan je dus ook heel goed gebruiken voor de borrelnootjes. En we waren lekker film aan het kijken dus iets te knabbelen erbij is altijd wel lekker. Een gezellige avond gehad.
Voor in onze tuin staat deze plant en trekt heel veel vlinders aan. Zo onwijs leuk. Ik kon het nu even niet laten om een mooie foto te maken ervan. Voor mijn gevoel als ik een vlinder zie, zie ik Daan en zijn vriendjes spelen gezellig mee bij deze plant.
Waarom zet je niet gewoon even je schouders eronder? Ga beginnen met sporten, gezond eten, en ergens een psycholoog vinden waar je geen halfjaar moet wachten. Zoek afleiding samen met je kindje, je bent dat als moeder echt verplicht. Ik kan er niet bij dat je Max achterlaat en zelf naar dat Mirre gaat. Al dat eindeloze gezweef en geanalyseer daar helpt je niet. Je moet even doorpakken, schouders eronder, en een sterke moeder zijn waar je kind van op aan kan. Zoek hulp!
Je weet niet waar je het over hebt. Er is allang hulp ingeschakeld en nee een psycholoog kan niks voor me doen. Ik ben ziek en dan kan je wel zeggen pak dit en dat op dat ben je verplicht naar je kindje. Maar zo simpel werkt het soms niet. En ik ken je niet want het is ook laf om anoniem hier iets te zeggen, Maar laat jij nooit een dag je kindje bij zijn papa. Nou dat heb ik ook gedaan toen ik even naar Mirre ging. Denk je nu echt dat ik dagen zonder mijn kind kan. Ga jij maar eens even nadenken hoe het zal zijn als je een kind verliest. Dan spreken we elkaar nog eens.
Toevallig heb ik mijn kind verloren dus weet ik precies hoe het is. Ook weet ik dat je jezelf bij elkaar raapt voor je andere kinderen en doorgaat. . Ik snap echt dat het rot is om je nog steeds zo te voelen, alleen komt er wel een moment dat je moet doorpakken. Dat bedoel ik te zeggen, ik lees je blogs graag maar het lijkt alsof je enorm negatief bent over alles. En ik weet dat dat je niet gaat helpen. Maar helaas weet ik dus wel waar ik over praat en ook dat je je ook weer goed kan voelen.
Ik wens je het beste
Dan is het nog veel erger dat je zo reageert. Want als je mijn blog graag leest weet je ook dat ik rust heb gevonden in het overlijden van Daan. Maar de manier waarop nu een probleem vormt bij het huilen van Max. En ik ben zeker niet alleen negatief. Want ik geniet enorm van dat mannetje. Alleen de angst om hem kwijt te raken is zo groot dat er paniek ontstaat bij mij en dat geeft kortsluiting. En bij Max gaat het allemaal niet zo vlekkeloos met alle ziekenhuis bezoekjes, Weet je wel hoeveel stress dat opleverde als er een fout wordt gemaakt waardoor hij het uitschreeuwt van de pijn… En hulp zoeken staat momenteel centraal omdat ik alles doe voor die kleine man van mij.
Fijn dat je ook kan genieten dan! En ik ken je niet, jij kent jezelf het beste. Maar ik wilde toch even zeggen hoe ik het soms vindt als ik het lees. Hou vol dan… je kan je echt weer helemaal goed voelen ondanks alles. Het is een mooi kereltje.
Ik zie niet in waarom een moeder haar kind niet bij zijn vader kan achterlaten om zelf iets anders te doen. Als moeders werken zorgen vaders toch ook voor hun kinderen. Het is toch ook gewoon dat een baby naar de creche gaat als ouders werken. Niks mis mee hoor.
Het is zo makkelijk om over een ander te oordelen. Waarom doen we dat toch? Ik hoop echt Debbie dat je de juiste hulp krijgt en dat je een evenwicht vindt in je leven. Balans en stabiliteit om goed en stevig in het leven te staan. Goede hulp zodat je weer verder kunt. Dat wens ik je van harte toe. En geen betweters die anoniem allerlei dingen beweren. Liefs van Corrie