Memory of Daan 5

debbie 31 maart 2015 2 reacties Mama, Rouwen

Wat lig je hier toch lief en vertederend in papa,s en mama,s bed heerlijk te slapen. Die lieve kleine handjes met zijn lieve kleine vingertjes. Uren kon ik naar je kijken, uren lag je lekker bij me in bed. En uren lagen we heerlijk te knuffelen samen. Het lijkt zo ver weg. Mama weet niet meer hoe je aanvoelt, hoe zacht de knuffels waren samen met jouw. Wel weet ik dat ik het enorm mis. Hoe kan je niet zo,n mooi en perfect mannetje missen als jouw.