Gisterenavond toen ik net in bed lag, voelde ik tranen en die liet ik toe. Ik herkende en voelde dat ik nu op dit moment redelijk gelukkig ben met mijn leven. Ik vind het leven vaak heel zwaar, maar voel nu steeds vaker wat geluk in mijn leven.
Met de groep van “schrijf jezelf OKE” (waar ik een jaar lang elke maand ging schrijven/praten) kwamen we gisteren samen op Lauwersoog waar Myriam (kinderboeken schrijfster) samen met haar partner een huisje hebben op een vakantiepark. Iedereen nam iets lekkers mee, dus onder het genot van een hapje en een drankje sloten we het feestelijk af met elkaar. Wat was het een fijne middag, met lieve mensen. Dan beseffende hoeveel geluk ik nu heb met zoveel lieve en fijne contacten. Ik merk ook dat ik steeds een klein beetje meer mijzelf durf te zijn.
Samen met nog iemand reed ik mee op de heen weg, maar voor de terugweg werd ik door iemand anders gevraagd of ik mee wilde rijden. Ik vond het leuk dat ze me vroeg, en later die avond stuurde ze me nog een berichtje dat ze het zo gezellig vond dat ik met haar mee reed. Ik was ontroerd door haar berichtje, zo fijn te merken dat er mensen zijn die echt zitten te wachten op mijn gezelschap. Dat is altijd wel een onzeker puntje van mij, want wie vind mij nu leuk. Nou blijkbaar een heleboel mensen, want ik krijg steeds meer leuke contacten bij. Wat ik jaren lang heb gemist in mijn leven. Bij thuiskomst kwam ik er pas achter hoe laat het was, ik had totaal geen tijdsbesef deze middag gehad. Ze zeggen ook wel gezelligheid kent geen tijd. Dit was nu wel van toepassing.
Uiteraard ben ik hier niet zomaar vanzelf geraakt op dit punt van mijn leven, en ben ik er ook nog niet. Dit is zeker jaren investeren in jezelf op persoonlijke groei.
Recente reacties