Na een gesprek die ik had kwam ik op het onderwerp van deze blog. Ik sprak met iemand over zwangerschappen en deze vrouw had een afspraak gemaakt om haar spiraaltje te laten verwijderen en weer te gaan proberen voor een kindje. Dat zou haar derde zwangerschap worden. Waarop ze gelijk zei : Ik geef het drie maanden. Hierop reageerde ik nauwelijks, maar had het gevoel dat me mond open viel. Zo zelf verzekerd als ze was uit ervaring van haar eerste twee zwangerschappen. Net daarvoor had ik ook al zo,n soort gesprek die had het over iemand die ook zo snel zwanger raakte maar niet voor haar kind kon zorgen. Haar eerste kind is dan ook bij haar moeder beland en daarna is ze nog vier keer zwanger geraakt. Ik wil er niet eens aan denken dat deze kindjes niet de kans hebben mogen krijgen op leven. Echt te bizar voor woorden. Ik ben niet tegen het weghalen van kinderen, maar kan er wel heel verdrietig en boos over worden op wat voor manier het gebeurd. Dan doel ik op de redenen van het weg laten halen.
In me hoofd bleef gelijk de uitspraak hangen “het nemen van kinderen” Hoe vaak ik dit niet heb gehoord van vrouwen. Dit is een term waar ik echt heel boos om kan worden. Want ik ben echt van mening dat je geen kind neemt. Kijk eens naar al die vrouwen die moeite hebben om zwanger te worden. Al die vrouwen die misschien helemaal niet zwanger kunnen worden. De vele miskramen die vrouwen krijgen en dan hebben we het nog niet gehad over al die kindjes die overlijden. Dan denk ik echt hoe kan iemand zoiets in de mond nemen om gewoon even te zeggen, we nemen een kind. Ik kan daar echt niet bij met mijn hoofd. Een kind is een waanzinnig mooi geschenk die je mag ontvangen. Hier heb ik altijd al over gedacht dat deze term niet klopt, nu ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk het is een gezond kindje op de wereld te zetten en het bij je te mogen houden weet ik helemaal zeker dat mensen veelte makkelijk denken.
Ik weet dat ik een discussie punt gestart ben met dit artikel omdat er zoveel mensen anders denken dan mij. Ik wil dit graag in de wereld brengen zodat mensen eens gaan nadenken over wat ze nou werkelijk zeggen over het nemen van kinderen.
Dan ben ik natuurlijk wel heel benieuwd hoe jullie hierover denken, want geen discussie punt zonder jullie meningen
Ik ben het helemaal met je eens! Ik heb zelf nog geen ervaring met zwanger worden, moeder zijn etc., maar ik kan er ook niet zo goed tegen als mensen zeggen ‘we hebben besloten een kindje te nemen’. Alsof je het op internet kan bestellen. En ik snap heus wel wat ze bedoelen, maar ze zouden het ook op een andere manier kunnen zeggen. ‘Wij zouden heel graag een kindje willen krijgen’ bijvoorbeeld.
Absoluut mee eens!! Men ziet het als zo een vanzelfsprekend iets.. Absoluut niet dus het is een prachtig geschenk en ik ben heeeel dankbaar dat was onze kleine man hebben mogen verwelkomen.. De wens voor een tweede is heel groot en ik hoop zo dat het voor ons weer weggelegd mag zijn…
Ik vind je blog een beetje dubbel, deels ben ik het met je eens maar ook niet.
Ik ben 2 keer ongepland zwanger geweest. Bij de eerste kwam ik er pas na zo’n 4 maanden achter ik heb toen abortus laten plegen ik was 21 en totaal niet in staat om op dat moment moeder te zijn. Ook was mijn levensstijl op dat moment best ongezond en ik vond dat niet eerlijk tegenover mijn ongeboren kindje. Ondanks dat ik er veel verdriet van heb gehad is het voor mij een hele goede beslissing geweest. Ik heb nu een zoontje van 4 (weer ongepland) en ik ben dolgelukkig om hem in mijn leven te hebben. Het is inderdaad de standaard om te zeggen we nemen een kindje maar ik weet zeker dat de gevoelens voor het kindje hetzelfde zijn als koppels die er langer mee bezig zijn (niet voor iedereen maar er blijven altijd rotte appels).